سلام دوستان
وقتی بعنوان مربی یا مشاور با بعضی از آقایون یا خانم ها صحبت می کنم به این جمله می رسیم که خیلی نگران کننده می شه: ( بیشتر از خانم ها می شنوم)
وقتی همسرم نیست احساس خوبی دارم.
این جمله می‌تونه معانی مختلفی داشته باشه:
کیف می‌کنم... نفس می‌کشم... از شرش راحت می‌شم... تازه می‌فهمم زندگی یعنی چی و جمله هایی با همین مفهوم.
شاید در نگاه اول فقط یه جمله معمولی باشه که می خواد بگه دوست دارم گاهی تنها باشم.
و شاید براتون عجیبه، شاید بگین این یعنی عشق نیست، یعنی زندگی مشترک مشکل داره...
اما چرا این جمله به ذهن اون آقا یا خانم میاد؟
وقتی همسرم نیست، یه جوری احساس آزادی دارم که وقتی هست ندارم.
نه اینکه باهاش دشمنی داشته باشم، نه اینکه ازش بدم بیاد...(یا حتی ازش بدم میاد)
فقط انگار خودم رو یادم میاد.
نه سر و صدایی هست، نه توقعی، نه دعوایی، نه نگاه سنگین، نه نقشِ همسر بودنِ همیشگی...
یه خلأ که توش آرامش دارم.
نمی‌دونم این حسو شما هم تجربه کردین یا نه...
ولی دلم می‌خواد بدونم:
شما وقتی همسرتون نیست، چه حسی دارین؟
با احترام
