سال ۱۳۸۲
ساعت حدود ۵ فاجعه بم اتفاق افتاد
یک سوم جمعیت شهر و روستاهای اطراف فوت شدن
شهر ویران شد
تقریبا هیچ خانه سالمی نبود
از ۱۰۰کشور امداد رسانی شد
۳ماه امریکا تحریم هارو لغو کرد
مازندرانی ها تا جایی که تونستن برنج فرستادن
از تمام ایران کمک رسید
ولی چند وقت بعد برنجی که خریدم وقتی درشو باز کردیم یه نوشته توش بود
.برای مردم بم.
حقیقتا به دست مردم بم نرسید
پتو های خارجی و برنج های اهدایی سر از بازار دراورد
امیدوارم هیچ وقت پای درددل یه کرمانی نشینین
و جنایاتی که رخ میداد نشنوین
من بمی نیستم ولی اینا رو شنیدم
همون زمان من شنیدم بعضی افراد بی وجدان بچه دزدی میکردن از زیر اوار
بمیم و خاله‌مو دایی هام و پدربزرگم
دوتا دختر عموم،عموم و... تو زلزله از دست دادیم🥲💔
جز تلخ ترین خاطرات عمرم هست 😔😔😔
دو سال پیش رفتیم کرمان مسافرت حقیقتا دلم نیومد بریم بم 😔😔😔
خوب همین همشهری های خودتون این کارا رو میکردن دیگه
یادمه ماهم پتو پول فرستادیم من اون موقع ۹ سال یا ۸ سالم بود
اینجا کشور دزدهاهست قدر مردم خوب و وفادارشون رو نمیدونن
مصاحبه عطالله مهاجرای رو توی سال ۸۴ گوش کن چن دقیقه اخرشو مخصوصا یه جمله ای میگه که خیلی چیزارو مشخص میکنه
