کسایی که داستان نویسیشون خوبه بیان تو

برو چت جی بی تی براش سناریو و دیدگاه‌هات تعریف کن حرف بزن در آخر بهترین داستان رو خودش برات می‌نویسه

ینی الان میخوای سناریو بنویسیم ؟

نوشته خودمون باشه ولی شبیه سناریو نباشه ایراد نداره؟ :)

بارها در رویاهایم میچرخم. وقتی چشمانم را میبندم، خاطرات با اشک هایم در هم می آمیزند. از روزی که نمیدانستم در چنین آتشی گرفتار خواهم شد.از روزی که نمیدانستم آن چشم های مشکی، برایم روشن تر از هر چیزی خواهند شد. انقدر که ذره ذره وجودم را ببلعند و در خود بسوزانند. 

با هر چرخش، دستان گرمش را روی کمرم خیال میکنم. یاداوری کوچکی از آنچه برای نخستین بار میان ما رخ داد. در مکان و زمانی اشتباه.

شاید من درگیر گناهانی بودم که خود به آن دامن زده بودم.

پس از هر چرخش، چیزی که مقابلم نمایان میشود خون است. خونی به تیرگی وجودم، ذهنم و افکارم. خونی که جلوی پایم جاری است و سعی میکنم من را در خودش غرق کند. همچون رودخانه ای که بی مهابا برای گرفتن جان قربانی خویش میکوشد.

وبعد، صدای فریادی که در وجودم میپیچد. فریادی که دردهایم را به من یاداور میشود. تنها کاری که میتوانم بکنم، فرار است.

میدم تا از این همهمه رهایی یابم. میدوم تا شاید دستانش من را از تباهی که خودش برایم به ارمغان اورده بیرون کشیدند. میدوم تا ان خود را از ان گودال ارغوانی خون و صداهایی گوش خراش برهانم. میدوم تا خود را به ستاره هایی برسانم. تا شاید انها من را درک کنند و بگذارند در روشناییشان گم شوم. اما هر چه میدوم، تنها خستگی نصیبم میشود.

صدای فریاد بلند تر میشود و خون از دست هایم بالا می ایند. همچون باریکه های اب به سمت قلبم مجاری میشوند. و سپس، همچون تیر تیزی به هدف خود اصابت میکند. آن را میشکافند و وجودم را نابود میکنند. همچون خراشی که در روحم ایجاد میشود، همچون شکافی که در افکارم پدید می اید و همچون دردی که نمیتوانم منشا آن را بیایبم. 

و ناگهان متوجه میشوم. تمام ان لحظات ترسناک، تمام ان چیزی که ازش میگریختم، خودم بودم. صدای فریاد از اعماق وجودم بلند میشود و خون، بر پوستم بوسه میزند.

من عوض شدم. شکستم و از بین رفتم. من شکست خوردم. نمیتوانم از چیزی که که خودم ساختم، فرار کنم. نمیتوانم از شعله های اتشی که روزی برانگیختم، زنده بیرون بیایم. 

چون من اولین قربانی خودم بودم.

و هنگامی که بعد از اخرین چرخش، چشمانم را باز میکنم، رویایم با اشک هایم از من میگریزند. همانگونه که خودم سعی داشتم از خودم فرار کنم. 

من اکنون چیزی به جز یک ادم معمولی نیستم

مرسی عزیزم 

نیازی نیست :)

اینکه شما تایم گذاشتید و خوندینش برای من بهترین هدیست 

#دلا_و_هیولاها (پارت یک )

پوکر فیس به شیشه ماشین نگاه کردم، لعنتی یه جا نشستن خستم کرده بود.

پلی لیست آهنگام همه رو اونقدر گوش داده بودم که حفظ بودم و حالی بهم نمی‌داد، تو مسافرت بودیم و میخواستم بریم اصفهان!

بگذریم که سه بار مسیر رو گم کرده بودیم و از ماشین های همراهمون جدا شده بودیم!

سه تا ماشین بودیم.. دوتا عمو هام و عمم..

اونقدر از این سفر غر زدم و ایراد گرفتم یادم رفت خودمو معرفی کنم! دلا هستم (مخفف دلاریس)، دلی هم بهم میگن و 18 سالمه..

آری آری با بچه طرف نیستین!

به بقیه خانواده هم آشنا میشین اما اول با :

استاد درجه یک : باباخرسع آشنا بشین (بابام) ایشون رکوردزن حرص دادنه! تا حرف بزنی صدتا حرف زده و میپرونتت اونور.. مدال بعدی برای شوخی ها و جوک های بی مزه اش هست!

وزیر اعظم چوسان : مامان خرسه (مامانم) زیر دست باباخرسه و خبرچین درجه یک!استاد بحث کردن..

یه مورد عالی برای صحبت رازها (اینو نشنیده بگیرین)

ناظم انظباطی : پو کوچولو (خواهرم)

فوق العاده عالی برای مسخره بازی، کیس مناسب برای اذیت کردن!

من این یکی از داستانامه 

چه قشنگ نوشتی ✨🌱

خیلی خوبه 🥺 ❤️ 🥺