خیلی بیحالم خیلی خستم هم جسمی هم مخصوصا روحی ، هر چی میخوابم از تنم در نمیره ، انگار تو خواب هم آرامش ندارم همین که چشامو باز میکنم از دنیا سیر میشم ، با یه بچه دوساله تو شهر غریب که بدبختی اینجاست درسم میخونم ، بخدا نمیدونم قراره کی تموم بشه آرامش رو ازم گرفته، انگار از زندگی و بچم لذت نمیبرم دوست دارم فکرم آزاد باشه دغدغم بچم و زندگیم باشه باهاش بازی کنم براش همبازی بیارم ظرف بشورم آشپزی کنم کارهای روزمره ولی نمیشه اینقدر نشخوار ذهنی دارم اینقدر فکر میکنم آخرش سرم سوت میکشه ، بخدا از وقتی یادم میاد دارم درس میخونم ، همسرم هی میگه بخون الان پایان نامه دارم هفته ای یه روز بتونم برم کسی نیست بچمو نگه داره اونم همسرم مرخصی میگیره نگهش میداره تا برم بعدش میام خسته کوفته مگه تمومی داره؟ حقوقم اونقدرا نیست که بشه پرستار گرفت ، گاهی میگم کاش بیسواد میموندم ترک تحصیل میکردم لااقل آرامش داشتم ، الان فقط انگار عصبی و افسردم ، هنوز میگه باید دکترا هم بخونی اینقدر تو استرسم آخرش سر همین درس میمیرم بخدا ، دیگه نمیتونم بسه بسه ، همش هر لحظه تو فکرمه که چقدر کار دارم کی تموم میشه آخرش چی میشه، ارشد میخونم ، لعنت به غربت😔😔
خب شوهرت بگه دکترا بخون
مگه تو باید هرچی میگه گوش بدی ؟!؟😐😐
خودش مدرک چیه همسرت. اگر خودش کمک هس برو جلو اگه نیس عجله‌نکن یواش یواش برو
حتما شوهرت تو کار خونه هم کمک نمیده ...همونه که خسته ای کارای خونه باید شریکی باشه تو طول روزم باید شوهرت یکم بچه رو مشغول کنه یه تایمی برای خودت خالی کنی شده حتی نیم ساعت یوگا کنی یا هرچی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
52 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
59 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
