دیشب دو تا داروی پرخطر از بخش مون برداشتم گذاشتم تو کمدم چون به خودکشی فکر میکنم
از نظر روحی خیلی تحت فشارم. شکست بزرگی تو کارم خوردم. پرستارم. قبلا تو یک بخش خیلی خوب کار میکردم زندگیم عالی بود بعد بخشم عوض شد هر چی خواهش و التماس کردم به رئیسم گفتم من و جا به جا نکن قبول نکرد. به هر دری زدم ولی بی فایده بود. تو بخش جدیدم خیلی تحت فشارم. تنها چیزی که یکم آرومم میکرد این بود که با دوست و اشنا یکم برم بیرون روحیه م عوض بشه. دیشب همه فامیل مهمونی بودن ولی من شیفت بودم. من هر بار کسی از همکارها مشکلی داره و میخواد شیفت جا به جا کنه باهاش همکاری میکنم. ولی دیشب هیچ کس شیفتش رو با من جا به جا نکرد. که من بتونم اون شب مهمونی باشم و یکم روحیه م بهتر بشه. خلاصه از همه طرف تحت فشار بودم. انقدر حالم بد بود که دو تا داروی پرخطر برداشتم گذاشتم تو کمدم برای وقتی که بخوام خودکشی کنم. مسئله اصلا مهمونی نرفتنم نبود. فقط انگار همون یک قطره آبی بود که لیوان صبر من رو لبریز کرد. هیچ وقت فکر نمیکردم به این مرحله برسم.
