اولین امتحان ریاضیم کلاس نهم ۱۶ شدم بعد تلاشمو بیشتر کردم و نمرم همیشه بالای ۱۷ بود ولی موقع خوندنش معمولا یا حسی نداشتم یا به شدت ازش بدم میومد اما دلم خش بود ی سوال و یاد میگیرم و بعد و چندبار در سال برمیگشتم رو اون سوال و حلش میکردم اعتماد به نفسم بالا می‌رفت و تا حدی با شناختی که از خودم داشتم از هوش و حافظم راضی بودم تلاشم کم بود ولی نتیجه ای که میخواستم می‌گرفتم الان رشتم ریاضیه و صرفا چون بقیه رشته هارو دوست ندارم انتخاب کردم تا حدی دوسش دارم ولی انگار نمیدونم چطوری باهاش سازگار شم . دلم میخواد یا صد باشم یا صفر حس میکنم مطالبی که حفظیه سطحی تو مغزم جا میگیره و انگار حتما باید تو درس یه چالشی داشته باشم تا مغزم جدیش بگیره و کامل یادش بگیرم معمولا یا وسطش یادم نیست یا اولش یا می‌دونم چیه ولی نمیتونم توضیحش بدم. و برعکس تو ریاضی و فیزیک فرمولا یادم می‌ره و از راه هایی ک طول می‌کشه بیزارم ریاضی ۲۰ شدم ولی انگار لحظه ای بلدم و تو آزمونها اصلا نمیتونم بیشتر از ۲۰ دقیقه جواب سوالارو بدم دلم میخواد تموم شه زودتر یا دیگه اعتماد به نفس جواب دادن به سوالارو ندارم وقتی پاسخنامه و کیخونم می‌فهمم همشو بلد بودم ولی حل نمیکنم یا صورت سوالا کاملا آشناس حتی میتونم بگم مشابهش کدوم صفحش ولی دستم ب حل کردن نمیره انگار تردید دارم اشتباه جواب بدم
لطفاً بگین چیکار کنم چه تغییرایی ایجاد کنم چه عادتایی واسه تسلط کامل پیدا کردن ایجاد کنم درسم واقعا واسم مهمه و نمیخوام هیچ جوره کم بیارم از دیشب هنوز نخوابیدم ولی فقط دو ساعت خوندم
