همه ما از یه سری آدم ها خوشمون نمیاد، یا بی دلیل، یا بادلیل.
اما یه دسته از آدم ها هستن که من هیچوقت نسبت بهشون حس خوبی ندارم، البته دلیل نمیشه باهاشون بد باشم، چه بسا گاهی اوقات دلم براشون میسوزه.
آدمی که خودش رو پیدا نمیکنه. خودش نیست.
لباس هرکس مخصوص خودش دوخته شده، لباس ما علایق و اعتقادات و هنر های ماست.
این آدم یه لحظه نمیتونه تو لباس خودش آروم بگیره، مداوم عوضش میکنه.
با دیدن یه آدم دیگه ، لباس خودشو درمیاره و یه لباس شبیه اون میپوشه.( هرچقدر اون آدم محبوب تر و موفق تر باشه تاثیرش روی این بیشتره)
اوایل فکر کردم که این موضوع فقط مرتبط با ویژگی های ظاهریه، مثلا میبینه یکی ناخن کاشته، اونم میره میکاره، فردا میبینه یه آدمی که همه دوستش دارن، ناخناش کوتاهه، میره ریمو میکنه.
اما بعدا فهمیدم که نه، این موضوع حتی به اعتقادات و عقاید اساسی اون شخص هم رسیده.
با دیدن کسی که موفق هست تو اجتماع و حالا اعتقاد شدید داره به فلان موضوع، ترغیب میشه که اون هم یه گردگیری توی کمد ذهنش داشته باشه و اعتقاداتش رو با اون هماهنگ کنه.
یه نمونه اش از نزدیکان منه، تلاش کردم کمکش کنم، و حتی بهش توصیه کردم به روانشناس مراجعه کنه، اما خب اون آدم خودش قبول نکرد که اشتباه میکنه.
از حرفاش مشخص بود، مثلا" رفته بودم دیروز باشگاه، یه دختر بود که همه خیلی دوسش داشتن، خالکوبی و پیرسینگ داشت و... فکر کنم اگه منم این کار رو بکنم مثل اون باشم..."
فردا:" دیروز یه دختر بود که خیلی باحجاب بود، فکر کنم اگه منم مثل اون باشم خیلی خوب باشه..."
این شخص انقدر علایق و قواعد و زندگیش رو تغییر میده با دیدن هر کس، که به خودش میاد و میبینه ای داد بی داد، کل عمرش رفته.
توصیه من اینه خودت باش.
همه ما علایق متفاوت داریم.
موسیقی، رقص، نحوه لباس پوشیدن، ظاهر و ...اعتقادات و عقاید خودمون رو داریم.
ببین تو چی دوست داری. همونو بردار.
تغییرش نده مداوم به خاطر بقیه.
خودت رو پیدا کن.
خودت باش، خودت خیلی قشنگتری.
گم نشو بین این همه آدم، لباس تو اندازه خودته.
خودت قشنگی🎀
