سر یه موضوعی با نامزدم بحثمون شد(عقدیم)
و من توی شرایط خیلی بدی بودم
ولی اون منو کامل نادیده گرفت و قهر کردیم
مقصرم اون بود
ولی با این حال بعد از۳ روز طاقت نیاوردم از دلتنگی
و بهش زنگ زدم ولی برنداشت درحالی که مقصرم
خودش بود و ناراحت داستان من بودم
بعدشم بهش پیام دادم باز جواب نداد و هیچ رنگی
هم نزد انگار نه انگار... نمیدونم چطور میتونه انقد
راحت منو نادیده بگیره و ناراحتی من براش مهم نباشه
شاید چون خودت ناراحتی خودت برات مهم نیست,تا خودت به خودت و احساست احترام نذارین و خودتو جدی نگیری کسی بهت اهمیت نمیده
شاید از قبل ازت ناراحته
اینا نشونه ست که این اخلاقو داره بعدا توی زندکی مشترک همینطوری میمونه
ب نظرم دیگه تلاشتو کردی ،محلش نذار تا خودش بیاد ولی بعدش اگه همکاری میکنه باهاش مشاور برو چون اخلاق خیلی بدیه
و همین میشه روال زندگیتون،اگه زیاد پیگیر باشی اون بی محلی کنه از الان عادتش میشه نکن مرد قهر قهرو عذابت میده
عزیزم هرچقددر تودوران عقد خوددار تر باشی تا اخر همونطور پیش میره به احساساتت غلبه کن و تا زمانی که مقصر نبودی دیگه هیچوقت عذرخواهی نکن چون روحتو به مرور زمان مریض میکنه طاقت بیار و صبر کن تا خودش پیشقدم بشه برای اشتی.نگران نباش هیییچی نمیشه
والا منم بودم جواب نمیدادم
اصولا باید برعکس باشه
آویزون بودن اصلا چیز خوبی نیست فراموشش کن بعد اومد ۶۲ بار باید بگه پی پی خوردم نیومدم چه بهتر
بعد همه این چیزایی که تعریف کردم اگه پیش قدم شد
و سر بحثو باز کرد چطوری برخورد کنم باهاش که یکم تلنگور
بخوره این رفتاراشو بزاره کنار چون واقعا عذاب میکشم هروقت
مقصره من بیشتر اذیت میشم تا اینکه از دلم در بیاد
اصلا نقطه ضعف نشون نده اصلاااا اون پیشقدم میشه بلاخره اگر نشد یه جوری رفتار کن که در نبود اون زندگی نرمال داشتی با یه ذره حتی خوشی یه خاطره ای بساز که بعدا که اشتی کردی از اون خاطره براش تعریف کنی و از جهت خوشی بهش پر و بال بدی.بعد هم تا مدت ها همین روال و پیش بگیر تا کم کم درست بشه.قرار نیست همین یه دفعه درست بشه بهت قول میدم پنج بار حداکثر همین روال و پیش بگیری کاملا درست میشه.نه خیلی سفت بگیر و نه خیلی شل.به جاش محبت و قربون صدقه و به جاش هم بی تفاوت و سرد
تو زندگیت اول خودت رو دوست داشته باش
