از درد تو تمام تنم تیر می‌کشد طاقت ندارم این همه تنها ببینمت

#حضرت_عبدالله_بن_الحسن_علیه_السلام‍ 

وقتی عدو به روی تو شمشیر می‌کشد

از درد تو تمام تنم تیر می‌کشد

طاقت ندارم این همه تنها ببینمت

وقتی که چلّه چلّه کمان تیر می‌کشد

این بغضِ جان‌ستان که تو بی‌کس‌ترین شدی

پای مرا به بازی تقدیر می‌کشد

ای قاری همیشهٔ قرآن آسمان

کار تو جزء جزء به تفسیر می‌کشد

این‌که زِ هر طرف نفست را گرفته‌اند

آن کوچه را به مسلخ تصویر می‌کشد

برخیز! ای امام نماز فرشته‌ها

لشکر برای قتل تو تکبیر می‌کشد

#حامد_اهور

#حضرت_عبدالله_بن_الحسن_علیه_السلام‍ 

شب پنجم که می رسد از راه

روضه را غرق آه باید خواند

از یتیم حسن که می‌گوییم

روضه‌ی قتلگاه باید خواند

روز آخر نیامده است اما

روضه رفته است داخل گودال

مثل مرغی که بال او کنده است

حسنی‌زاده می‌زند پر و بال

لحظه‌ی آخر است و این میدان

گرچه مرد نبرد می‌خواهد

حسنی زاده! پیش عمه بمان

بعد از این، خیمه مرد می‌خواهد

حیف از آن دست، حیف از آن بازو

دست خود را به تیغ نسپاری

پیش زینب بمان که بعد عمو

علم و مشک را تو برداری

پیش زینب بمان که می‌ترسم

روضه‌ی پشت در شود تکرار

مادرم بازوی کبودی داشت

دست خود را به تیغ‌ها نسپار

#محسن_ناصحی

ما سائلان هر شب دربار عبدالله

نان می‌خوریم از سفره‌ی پربار عبدالله

مانند بابای کریمش دست و دلباز است

ضرب المثل شد رأفت بسیار عبدالله

دستان او عطر امام مجتبی دارد

ارث حسن شد گرمی بازار عبدالله

امشب بیا با من بگو وای از دل زینب

آتش به جان عمه زد اصرار عبدالله

سوی شهادت می‌دوید از جانب خیمه

حکمت نهفته در دل رفتار عبدالله

زیر سر تیر و کمان حرمله‌ها بود

کلی گره افتاد اگر در کار عبدالله

::

در راه دین، راه خدا، راه عمو جانش

جان داد، جان بچه‌های ما به قربانش

دستی که آویزان شود از پوست می‌لرزد

ما را مدینه می‌برد با دست لرزانش

دست حسین بن علی با زحمت بسیار

خون لخته‌ها را می‌گرفت از روی دندانش

وقتی در آغوش امام عصر خود جان داد

نقش تبسم بود بر لب‌های عطشانش

روی تن غرق به خونش راه افتادند

تکبیر گویان دشمنانِ نامسلمانش

پیش نگاه اهل خیمه عصر عاشورا

می‌رفت زیر سم مرکب جسم عریانش

روشن کند مانند ماهی از سر نیزه

شب‌های تار نجمه را چشم درخشانش

#علیرضا_خاکساری

#حضرت_عبدالله_بن_الحسن_ع_شهادت‍ 

#حضرت_قاسم_بن_الحسن_ع_شهادت‍ 

آن حور که در کوچه شکستند پرش را

آن خانه که آتش زده بودند درش را

آن مرد که شمشیر به هم ریخت سرش را

چشمان حسن دید و شنیدم خبرش را

پس داد پس از این همه ماتم جگرش را

از محرمِ نامحرم خود جان و تنش سوخت

تن شعله کشید و همه‌ی پیرهنش سوخت

تا دید برادر که دو چشم حسنش سوخت

فرمود که "لا یوم کیومک" ...دهنش سوخت

پس گفت به او علت چشمان ترش را

شد قصه همان داغ که دیدند و شنیدیم

آن درد که بر شانه کشیدند و شنیدیم

در شعله‌ی غم تشنه دویدند و شنیدیم

بر آینه شمشیر کشیدند و شنیدیم

بخشید علی از تن خود بیشترش را

مولای زمان خسته و بی تاب و توان شد

قاسم به عمو زل زد و قلبش نگران شد

چون تیر که بی‌‌طاقت از آغوش کمان شد

دانست که هنگام سپر کردن جان شد

تغییر ندادند نظرها نظرش را

مشغول غزل خوانی و دلداده و سرمست

شمشیر به رقص آمد و افتاد سر و دست

پس در دل لشگر زد و پرسید کسی هست

با دیدن او هر که رجز خواند دهان بست

آورد به یاد همه رزم پدرش را

بگذار نپرسم چه شده در دل میدان

بگذار نخوانم نشود خیمه هراسان

بگذار نگویم که حسین است پریشان

شیر حسنش مانده و انبوه شغالان

رد می‌شوم از آنچه به هم ریخت سرش را

رد می‌شوم و می‌رسم آنجا که علمدار

هی تیر پس از تیر سپس تیر ...و تکرار:

هی تیر پس از تیر سپس نیزه‌ی بسیار...

بی دست زمین خورده و در خنده‌ی اغیار

سکان سماوات گرفته کمرش را

رد می‌شوم و می‌رسم آنجا که شتابان

شمشیر به دستند همه‌ نامه نویسان

آشوب شد و همهمه دور و بر مهمان

سوغات برای همه آورده به میدان

دست و سر و پا و تن ایثارگرش را

ناگاه دل کودک بی تاب خبر شد

در چشم ترش کُون و مکان زیر و زبر شد

وا کرد دو تا دست و هم آغوش خطر شد

با دست به جنگ آمد و با دست سپر شد

تقدیم عمو کرد تمام جگرش را

آن حور نظر کرد تن بی کفنی را

سلطان زمین خورده‌ی دور از وطنی را

در خاک بلا یوسف بی پیرهنی را

بی سر تن سادات حسینی حسنی را

آن حور که در کوچه شکستند پرش را

پس دید که بر نیزه نشاندند سرش را

با ناله‌ی جانسوز صدا زد پسرش را

ای کاش کسی آب بریزد جگرش را

پایان بدهد منتقم او سفرش را

باید که بیارند به زودی خبرش را...

✍ #حسن_اسحاقی

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرمایند: «وَ اکثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعجیلِ الفَرَج فإنَّ ذلِک فَرَجُکم؛[12] برای تعجیل در فرج من، بسیار دعا کنید، زیرا که گشایش کارهای شما در آن است.»

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا

خدایا، در این لحظه و در تمام لحظات ، سرپرست و نگاه دار و راهبر و یارى گر و راهنما و دیدبان ولیت حضرت حجّة بن الحسن که درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد باش ، تا او را به صورتى که خوشایند اوست [ و همه از او فرمانبرى مى نمایند ] ساکن زمین گردانیده ، و مدّت زمان طولانى در آن بهره مند سازى

 «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج» 

طالبِ خونِ خدا،مَتی تَرانا وَ نَراک

يابنَ مِصباح الـ‌هُدی،مَتی تَرانا وَ نَراک...

چه شود با تو کنم گريه سرِ قبرِ حسين

با حضورِ شـ‌هدا،مَتی تَرانا وَ نَراک

تعجیل در فرج مولایمان صلوات

گفتم ... 

اگر در کربلا بودم 

تا پای جان برای حسین (ع) 

تلاش میکردم 

گفت ...

یک حسین (ع) زنده داریم 

نامش مهدی (عج) است 

تاحالا برایش چه کرده ای؟ 

سکوت کردم