دلا تـــاکی ز عشق شاه خوبـانی کنی غوغا تو با دو چشم گریانی
ببر نامش شوی فـارغ از عـالم تو بـگو یــا غوث گیلانی چه تـابـانی
فکن بر من نگاهی تا شوم مستت کنم شور و بخوانم شعر عرفانی
تو ای محبوب سبحانی در اشعارم برم نامت بگویم ، قطب ربانی
فـکــندی پـای خـود را دوش اولیــا کنم شادی کنم و شور و غزلخوانی
اگر هر بی کسی حرفی زند گویم تو بی باکی تو چون خورشید عیانی
زیا حـی حـی زیا هو هو بنوشیدم زجامت می تو ای فیاض رحمانی
تو ای جـانـا بـیـا بـا مـا مـدارا کــن چو مجنونیم تو ای لیلای گیلانی
نمی دانم چه می جویم زعشقت من همی گویم بدانم من تو سلطانی
تو ای (فاروق) بگو یا غوث گیلانی شوی فارغ زدست نفس و شیطانی
