یجوری گفتی فکر کردم ۴۰ سالته که میدونی با گذر زمان موقعیت کمتر میشه!
توی همین تاپیک و هزاران مثال دیگه توی همین سایت هستن که از ترس عقب موندن از بقیه یکم که سنشون بالا میره ازدواج کردن و الان پشیمون کلمه ی کوچیکه برای توصیف حالشون...
من خاله ام جلوی چشمم بود ۲۳ سالگی طاقچه بالامیذاشت بعدش که سنش بالا رفت دیگه مورد درست براش نبود
این یچیز بدیهیه.
من از ترس عقب موندن نمیخوام ازدواج کنم ! گفتم اگه موقعیت خوب باشه ازدواج میکنم خیلی عاقلانه
من۳۲اردواج کردم تایم خوبیه ب نظرم اونم با عشق ده ساله م گاهی میگم چ بهتر زودتر اردواج نکردیم چون بچه بودیم الان خوبه دیگ
سلام عزیزم
من هم مثل شما بودم . ولی الان فکر میکنم که بهتر بود از همون سن کم به داشتن ازدواج موفق فکر میکردم. و مشتاقش می‌بودم.
من در اون سن و سال ، به تنها چیزی که فکر نمی‌کردم ازدواج بود !
ببین ، ازدواج یک گزینه برای پیشرفت نیست ، ازدواج یک مرحله از زندگی هست ، از یک زندگی طبیعی !
اگه من برگردم به ده سال قبل ، به این فکر میکردم که حق من هست که ازدواج موفقی داشته باشم.و مشتاق اون باشم.نه اینکه ازدواج رو مانع پیشرفت خودم بدونم و تصور کنم خیلیییی برام زووده که با دنیای مجردی خداحافظی کنم :)
برای من چیزهای دیگه اولویت و مسأله بودن. چیزهایی که میتونست در ازدواج هم شکل بگیره. منظورم اینه که ، تفکر خانی داشتم.نه بالغانه
