بنظرتون ب ناراحتی خانوادم می ارزه

میخای یه هفته امتحانی برو 

ببین خودت نظرت چیه، چون من که مجردم از 8صبح میرفتم سرکار تا دو بعدازظهر 

برمیگشتم دور از جون شما جنازه بودم 

حالا شما با این ساعت کاری و دوتا بچه و کارای خونه سختتون میشه 

باید برین تا دستتون بیاد که میتونید یا نه

نمیدونم بچه هات چند ساله ان یا مامانی آدم دلسوزی اطرافت داری نگهشون داره(البته من خودم شخصا اینم انجام ندادم)  ولی خیلی به مهد و محیطش اعتمادی نیست

نمیگم خیلی سختت ولی وقتی تا پنج سرکار باشین و برگردین رمقی براتون نمیمونه که به خونه داری و بچه داریتون برسین 

از اون طرف کلافه میشین چرا هیچی سرجاش نیست، بدخلق میشین ، با همسر بحثتون میشه و....

ادم باید به همه چی فکر کنه 

استقلال خوبه ولی نه در قبال اعصاب و روان خودتون 

خیلی کوچیکن چند سالی اگه میتونی و شرایط مالیتون بد نیست صبر کن گناه دارن

کوچیکن گناه دارنـ

البته نمیدونم شرایط مالیتون در چه حده ولی اگه نیاز مبرم نداری تا زمانی که پسرت حداقل بره اول دخترتم به حرف زدن بیافته صبر کن

شهرستان یا تهران؟

اگر کار بدنی هست ،واقعا خسته میشی ، وقتی میرسی خونه نمیتونی به بچه ها رسیدگی کنی

چون شوهرت ناراضی هست احتمالا کارای خونه همش با تو میشه

به این جیزا فکر کن

اگر میخوای بری سرکار ،برو یه کاری ک ساعتش کم باشه و خسته نشی

بعنوان کسی ک پسرش از یه سالگی مهد بوده میگم‌نکن

من حقوقم ۳۰ تومن بود تو ک حقوق پیشنهاداتی زیادی هم نداری

هیچی مهمتر از بچت بهت نباشه

ببخش این پیامو گذاشتم معمولا ادمی نیستم تو این مدلی تاپیکا نظر بذارم، چون مامان خودم از سن پایینم شاغل بود باور کن چشمم به در خشک میشد بیاد ،وقتی غروب میومد از سرکارش انگار زندگیم تازه از اون موقع شروع میشد ،بخاطر دوری و استرس شدیدا بهش وابسته بودم ،خیلی اسیب دیدم ،بعضی وقتا گریه میکردم

حتما برو و ارزوهاتو محقق کن تو الان نری سرکار دستت تو جیب خودت نباشه یه روزیم یه اتفاقی بیفته که بهشون بگی بخاطر شما نرفتم سرکار میگن میخواستی بری حتماااا برو حتی اولش میخوای کار شروع کنی ممکنه با حقوق پایین بری ولی کم کم همچی درست میشه و کلا دید همه بخصوص خودت نسبت به خودت عوض میشه