یساله ندیدمش دارم دق میکنم شوهرم نمیزاره کارای قانونیشو کردم ولی بچه نمیخاد منو ببینه من جز اون هیچکسو ندارم تقصیر اونم نیس من انقدر اشفته و عصبی و افسرده بودم نتونستم مادر خوبی براش باشم با طلاق الان خودم واقعا ارومم خیلییی حالم خوبه درسته جز یه اتاق ده متری و یه کار با ماهیانه ۵ تومن چیزی ندارم ولی نه به خودکشی فک میکنم نه حمله عصبی دارم هیچیییی ولی جیگرم واسه دخترکم کبابه