چهارساله از زندگی مو گذاشتم برای یادگیری زبان و کارای مهاجرتیم. پارسال ک مدارکمو گرفتم و ميتونستم مهاجرت کنم گفتم نمیکنم ینی پشیمون شدم (چون با مامانمم زندگی میکنم و اون تنهاس و جفتمون بهم وابسته ایم.)
گفتم مثلا ازخودگذشتگی کنم چون تنها و افسرده س پیشش میمونم
. 24 سالمه نه دانشگاه رفتم نه حرفه ای بلدم. نه کار گیرم اومده تاحالا هرجا برا فروشندگی میرم خبر نمیدن
کلی خرج دارم هیچیی پول ندارم
هنوز لباس کهنه های چندین ساله مو میپوشم
واقعاا پشیمونم، فامیل مث یه اشغال بی مصرف بهم نگاه میکنن انگار اصن وجود ندارم
خسته شدم 😞