من کلاس هفتم بودم از هر جهتی بلوغ شده بودم فهمیده بودم هیچکس حق گول زدن منو نداشت. برای همین بود مادر و پدرم به من اطمینان کامل داشتن و رفت و آمدم به مدرسه و کلاس زبانم تنهایی بود یعنی مثل بعضی دخترا نبودم که میپیچونن میرفتن با پسرا. یه روز داشتم برمیگشتم ۲ تا مرد بودن بهم گفت میشه بری باشگاه آخر کوچه دخترم اونجاس بگی بیاد. بعد کوچه خیلی وحشتناک بود منم همیشه حالم بد میشدن از دیدنش و میترسیدم اونجا برم. قیافه مردا هم از کوچه بدتر بود. بعد مرده گفت دختر ۱۱ سالشه بگو از باشگاه بیاد احتمالا میفهمی کیه وقتی بری باشگاهه منم ماتم برده بود چون باشگاه زنانه بود و فقط ایروبیک و چیزایی بود که برای زنا بود. بعد گفتم ببخشید من دیرم شده باید برم به یکی دیگه بگید. بعد تا اونجا که تونستم دویدم. میگم اگه رفته بودم تو کوچه احتمالا الان وجود داشتم؟
خدا مراقبمونه
خدا رحم کرد
برام پیش اومده و من هم خیلی این سوال رو از خودم میپرسم
وجود ک اره داشتی منتها ن اینقدر کامل ک الان هستی😕
خیر وجود نداشتید
چقدر به اینجور مسائل علاقه داری استارتر
هیچکس نمی‌دونه چی می‌شد، ولی خوشبختانه از اون موقعیت بیرون اومدی. یه چیزایی هست که باید بهش توجه کنیم، مثل احساس خطر و حواسمون به محیط. هر موقع که شک کردی یا حس ترس داشتی، همونطور که خودت عمل کردی، باید سریع از موقعیت خارج بشی.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
50 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
