ما اصلا حرف نمیزنیم که دعوامون هم بشه
کلا به مرور که شناخت زیاد. بشه دیگه هردو طرف حساسیت ها دستشون میاد. ویه سری مسائل روهم بی خیال میشن وکم کم تفاهم به وجود. میاد
ما سه چهارسال اول انقد با هم جنگیدیم که دیگه انرژی نداریم
من بعد ازدواجم خیلی عوض شدم
از ۲۰روز بعد ازدواج یه شب ناگهانی حس کردم بدنم یه طوری شد و با شوهرم رفتیم بیمارستان
از اون ب بعد اصلا دیکه زندگیم نرمال نشد
سید روحانی برام قرآن باز کرد گفت چشم خوردی
شبها میپرم و گاها از شدت وحشت میدوم تو خونه
استرسی شدددددید شدم
داغونم
ریشه پشکلاتمون میدونم حالم روحیمه
دو تا قطب غیر همنامیم . من شر و شیطون . شوهرم آروم و تو دار . من زود از کوره در میرم شوهرم چیزی به نام عصب نداره ... در کل خیلی باهم مچیم . بیشتر رفیقم تا زن و شوهر . هر اتفاقی هم بیوفته هیچکس جز دوتاییمون نمیتونه اون یکی رو آروم کنه
به انرژی نداشتن نیست شناختتون نصبت به هم زیاد شده و وقتی نصبت به طرفت شناخت داشته باشی و دوستش داشته باشی به این نتیجه میرسی که یه سری چیزها ارزش بهم زدن آرامش زندگی رو نداره به خاطر همینه که وقتی با مخالفت رو به رو میشی ترجیج میدی بیخیال بشی تا آرامشت بهم نخوره
کینه نمیگیرم زود میگذرم البته همسرمم بشدت صبوره ولی وقتی که عصبانیه و میخواد بحث کنه من اصن کشش نمیدمو ساکت میشم چون حوصله بخث ندارم بحث زود تموم میشه توی نه سال واقعا بدون اغراق شاید دو سه بار بحث جدی داشتیم و طولانی ترین قهر در حد دو سه ساعت
ماهم اوایل ازدواج خیلی دعوا میکردیم و بحث اما کم کن دعوامون خیلی کم شد چون همو شناختیم و میدونستم که ناز کردن دوست نداره و ناز نمیکشه منم دگه قهر نمیکردم یا اصلا از خانوادش حرفی نمیزنم‌چون ناراحت میشه و دعوا میشه پس چیزی نمیگم در عوض ناراحتیم از خانوادش به برادر شوهر مجردم میگم و سبک میشم به مرور زمان با شناخت ازش و اونم با شناخت از من به هم احترام میزاریم و رعایت میکنیم و دعوایی بینمون پیش نمیاد
نسبت رو. اشتباه نوشتم 😂😂😂
