خانم هایی ک جدا شدین یکم کمک کنید بگید چیکار کردید این طفلیا خیلی مظلوم هستن چجوری میشه رفت بدون اینک آینده اینا رو درنظر نگرفت....
امشب همسرم بهم گف هر زمان و هرجایی بگی میام تموم میکنیم....
خدایا شکرت ک هیچ وقت و هیچ جا دوست داشتنی نبودم و چندین ساله شبا رو تا صبح گریه میکنم ک چرا زنده ام
غیرممکنه بچه اگه با پدر بمونه ضربه میخوره سریع کن بچه هاروخودت نگه داری
من خودم بخاطر جفت فرشته هام موندم
برم نمیتونم با خودم ببرمشون
بذارم هم کل زندگیم جهنم میشه
چون میدونم چی سرشون میاد
چرا فکر میکنین
تموم ادم هایی ک پدرو مادر دارن بدون مشکلن
من خودم
تو‌بچگیم
خونه پدرم بهترین زندگی و داشتم
اما الان تو سی سالگیم
ضربه ها واسیب ها خوردم ک گفتنی نیست خیلی مشکلات زیادی دارم
در حالی ک
هنوزم
بهترین پدرو مادر رو دارم
هیچ ادم و هیچ زندگی و نمیتونی تضمین کنی
منی ک
زندگی و خانواده
سالم داشتم
الان
روانم سالم نیست
چون
از یه جایی ب بعد
همه چی خودتی و زندگی خودت و دنیای خوذت
ببین من هم خودم هم همسرم بچه طلاقیم بجه طلاق هر کاری هم کنی کمبود یه خانواده واقعی رو همیشه داره
در هر دو صورت آسیب میبینن بچه طلاق یه جور آسیب میبینه بچه ای هم که تو جنگ دعوا بزرگ شه یه جور دیگه آسیب میبینه
پس چجوری میمونی؟؟؟.چجوری منت خورد و خوراکم رو تحمل کنم چجوری میشه آخه بچه نه نه بودنشوتحمل کنم ۱۰ساله منو پهلو نه نه اش نگه داشته میگه این عشقای منن دست نمیکشم ازشون و از پیششون نمیرم ...خستم ب خدا
شما کنار کدومشون بودی؟
همین ک با همسرت هم کفو هستید یه نعمته..
من سراسر زندگیم مادرو پدری داشتم ک همیشه درحال کتک کاری و دعوا بودن با یه همسایه وحشی ...الانم یه همسر بی اعصاب و روان ک حوصله هیچی نداره و حتی نمیشه کوتاه ترین مکالمه رو باهاش داشته باشی
هر خنده ی بچه هامو میبینم میمونم
هر خوشی 4تاییمونو میبینم میمونم
کلی خودم با بچه هام خوش میگذرونم و شوهرم جایی نداره اون وسط
فقط و فقط به عشق این دوتا رحمت خدا موندم و میسازم
شوهر منم بچه ننه س
بالاخره که یه روز پدر و مادرش میرن و میمونم من فقط
شوهر من بددهنه و گاها دست بزن داره
گاها
ولی بخاطر بچه هام کوتاه میام من.اونم همیشه اونطور نیستا
سالی یبار
دوسال یبار
ولی خب از ذهن من فراموش نمیشه
کنار مادرم بودم
منو همسرم سر همین قضیه که بچه طلاقیم و بین دعوا بزرگ شدیم هیچ وقت دعوا نمیکنیم 8 ساله ازدواج کردیم کلا شاید 5 بارم دعوامون نشده اصلا نمیذارم بچم دعوا ببینه یا قهر و اینا چون خودمون اذیت شدیم نمیخوایم بچمونم اذیت شه
خیلی سخته برام خیلیییی همین ک هیچ وقت منو نمیبینه بهم احساسی نداره اصلا براش رابطه جنسی جایگاهی نداره سرد سرده مثل یخ....
همه جور تنهام
نه خانواده خودم رو دارم نه همسرمو
اصلا قلبم تحمل این انقد بی مهری رو نداره
چ نعمت بزرگی ....
من توی دعوا بزرگ شدم با کلی کمبود
حال هم هیچ جوره ساپورت نمیشم
همش منت منت منت غر غر غر
برا پول توی جیبی ک بهم میده برا سرکار رفتنش برا خواب های طولانی ک تمومی نداره غر میزنه ک نداشتید یکم استراحت کنم
برا ی دور ساده ببرتمون منت میذاره ک همش دارم شما رو می‌گردونم درحالی ک ته گشت و گذار بچه ها رو میبره مزار شهدا نه پارکی نه جای دیگه ای چن وقت پیش با کلی التماس بردتمون چرخ و فلک ک بچه ها بال دراوردن...بمیرم براشون
