دوسال گذشت و فقط اسمم پشت کنکوری بودم یعنی هر کاری کردم نتونستم درس بخونم بیشتر مشکل روحی داشتم و انگار زده شده بودم از درس و خنثی بودم
امسال یعنی۴۰۵میشه سومین سال منم با این شرایط:
پایه بسیار ضعیف کنکوری
ترمیم معدل +ایجاد سابقه یازدهم
نداشتن کتاب و خوندن از رو پی دی اف یعنی دارم اما قدیمی شدن و کمن
برا هر ۴درس ناچارا باید فیلم‌ببینم ک خیلیا میگن اینحوری نتیجه نمیگیری
فشار روانی اطرافیان
هدفم پرستاریه دولتی حتما دولتی یا هر پیرا دولتی دیگه واقعا ناامیدم و عذاب میکشم ،عذابم برا روزاییه ک از دست دادم هی میگم دوسال از طلایی ترین سالهای عمرم به چی گذشت؟
همیشه فکر کنکوری بودن رو داشتم اما درس نخوندم دوسال
ذره ذره دارم اب میشم ب مامانمم گفتم نتونستم تاب بیارم گفت دختر بشین بخون فرصت داری فعلا سنتم کمه و تجربه نداری فکر دوسالم نکن
هم خجالت میکشم از مامانم چون ایشون سرپرستمه ،هم نمیتونم کاری کنم قطعا حسرت قبولی ب دلم میمونه
الان میخونم ولی ناامیدم میگم چطور اونی که از دهم خونده پایه اش قویه پرستاری میاره من ک هیچی
