غروب یک روز بهاری بود و داشتیم آخرین روزای بهارو سپری می کردیم ولی هوا سوز زمستون داشت .عاشق این هوا بودم .مدام پنجره رو با زحمت باز می کردم .کشویی بودو یکم گیر داشت .صورتمو می گرفتم بیرون تا هوای سرد بزنه به گونه هام. لای مژه هام سردی رو حس می کرد .گلوم مثل موقع خوردن آب یخ تازه میشد .چقدر من سرمارو دوست دارم .مادر صدام زد .انگار چندمین بار بود ولی من نشنیده بودم .این دفعه ی مدلی صدا زد که برق از سرم پرید .مادر جان یواشتر آخه .
مادر گفت :همه آماده ایم. چیکار میکنی چرا نمیای؟
منم سراسیمه دویدم تو اتاق و روسریمو سر کردم .آخه پدرم عجول بود و منم از تذکر شنیدن بیزار .سریع کیفمو برداشتمو دویدم تو پله ها.خودمو به بقیه رسوندم و سوار ماشین شدم .از سرمای صندلی ماشین شوکه شدم .همه داشتیم می لرزیدیم .بابا صبر کرد ماشین گرم شه بعد راه افتاد .تو راهم مثل همیشه به مادر سپرد که به موقع پاشید.این دیالوگ پدرم هر بار قبل رسیدن به مهمونیه !!
خب مثل همیشه مهمون خونه عمه خانم بودیم .خونه ی در حال ساختی که به خاطر بی پولی نیمه کاره مونده بود .پله ها آجری بود و به سختی میشد بالا رفت . عمه خانم و بچه ها به خاطر ساخت و ساز حسابی تحت فشار مالی بودن .برای همین کار درمنزل انجام میدادن .۹تا بچه بودن که سه تاشون مجرد و بقیه متاهل بودن وو از بچه تا بزرگ کار می کردن . اونا خسته میشدن ولی برای ما جذاب بود .و اصرار داشتیم مشارکت کنیم . چندتا از امتحانام مونده بود .سال دوم دبیرستان بودم و عاشق فیزیک .دروس ریاضی و فیزیک و شیمی و بیست بود ولی امان از عربی و فارسی. فردای شب مهمونی امتحان فارسی داشتم و این منو کلافه می کرد .آخه چطور درسی که یک ترم به جاش فیزیک حل کردمو ی شبه آماده کنم .کتابو آورده بودم خونه عمه خانم ولی کراهت داشتم لاشو باز کنم .همش اصرار می کردم به پسرعمه که اجازه بده منم از دستگاه دکمه زنی استفاده کنم و کمکشون باشم .اینجوری حواسمم از امتحان فارسی پرت میشد .حالا که قرار بود نخونم حداقل خوش بگذرونم .پسر عمه هوامو داشت .نوبت بقیه رم دستگاهو در اختیار من میذاشت .ولی باهاش چپ بودمو هر بار میومد کمکم یا میخواست حرفی بزنه حالشو می گرفتم. وسط کار یهو مامانم صدام زد .علی گفت یاسی زندایی شمارو صدا میزنه .با وقاحت تمام گفتم کر که نیستم خودم شنیدم .پاشدم رفتم آشپزخونه .امان از مادر که بدجور تو نقش زنداداش خوب فرو رفته بود .داشت تو خونه عمه آشپزی می کرد .در حالیکه داشتم به سیب زمینی سرخ کرده ناخنک میزدم گفتم مادر جان کارم داشتی. وسط کار بودم .تازه دستگاه اومده بود زیر دستم .مادر گفت می خواستم بهت ی چیزی بگم در مورد علی .ببین یاسی من حواسم هست خیلی توهین آمیز با علی صحبت میکنی .این کارت درست نیست .مگه چه هیزم تری بهت فروخته .علی پسر خوبیه .واقعا تا حالا ندیدم بهت بی احترامی کنه .سعی کن مودب باشی باهاش. چشمام داشت از تعجب چهارتا میشد .فقط گفتم باشه و از آشپزخونه رفتم بیرون .می خواستم سریع برم و از بقیه عقب نمونم.اون شب فقط سعی کردم به توصیه مادر عمل کنم .ولی بی محلیم به علی ادامه داشت .دست خودم نبود .من اینطوری بزرگ شده بودم .پدرم مذهبی بود و از سن هشت نه سالگی منع شدم از بازی و حرف زدن با پسرای فامیل .بدم نبود .راضی بودم از مدلی که بار اومدم .من به جز علی پسرعمه و پسرعمو و پسرخاله دیگه هم داشتم .اونا شناخت داشتن رو خانواده ما و می دونستن که به جز سلام و احوالپرسی حق صحبت اضافه با دخترای خونه ما ندارن .خب چون مراعات می کردن منم احترام میذاشتم .اما علی برخوردش همیشه فرق داشت .و من خوشم نمیومد از رفتاراش .عمه خانم ۷تا دختر داشت که همه متاهل و سن بالا بودن جز یکیشون که خیلی پرخاشگر و بی ادب بود.به خاطر همون من و خواهرام تمایل زیادی نداشتیم بریم اونجا .ولی مادر علاقه ی زیادی به معاشرت با عمه خانم و خانوادش داشت.کاری ام به اینکه به ما چطور میگذره نداشت .
