شوهرم پیش مادرش می‌خوابه

ترس نداره من همسرم یه مدت شب کار بود اصلا جایی نمی‌رفتم تازه ازدواج کرده بودم بچم هم نداشتم راحت میخوابیدم الانم نصف شب میاد خونه با بچم میخوابم

یه نوع احترامه حداقل وقتی باهمن شاید کمتر غصه بخورن و بگن همو داریم داغ عزیز سخته خدا برا بنده هاش نخواد

ما آدما برای اینکه همدیگه رو درک کنیم

فقط کافیه، چشمامون رو ببندیم و یک لحظه خودمون رو جای اطرافیان مون قرار بدیم

شاید شوهرشون مثل شما دعوا می کنه میگه نمون

اجازه زن با شوهرشه

ميدونم بابا 

منم كشيدم، شوهر منم يك بار من رو توي اين شهر غريب تنها گذاشت همون اوائل رفت شهري كه مادرش بود شب بمونه پيشش تنها نباشه

من رو تنها گذاشت كه اون تنها نباشه

ميفهمم چي ميگي

والا تو بغلش خوابیدن نه والا ندیدم 😶😐

حتی مامان بزرگم که دایی هام رو خیلی بیشتر از دختراش دوس داره و بیشتر خونه پسراش میره و زیاد پیش دختراش نمیاد تا حالا تو هیچ شرایطی نشده که داییم بغله مادرش بخوابه 😐

نباید تنهاش بذارن زن بیچاره رو گناه داره .

این خانوم باید بره اونجا ، یا مادر رو بیارن پیش خودشون .

ولی دیگه تا این حد که بغل پسرش بخوابه رو درک نمیکنم  ما هم جفت بابابزرگمون فوت شد و بچه ها تا چهلم پیش مادربزرگمون بودن ولی دیگه این لوس بازیا رو نداشتیم که طرف شب بغله یکی اونم حتمااا پسرش بخوابه .

یه دونه اینجوری دیدم که اخرش پسرش رو کشت . وابستگی بیش از حد به پسره داشت ، عروس رو بدبخت کرده بود اونقدر عروس رو ازار میداد  و بعد از فوت شوهرش باید کلا بغل پسرش میخوابید .

عروسه هم دو سه ماه تحمل میکنه و بعد دعواشون میشه شوهره میره خونه خودشون مامانه میاد با عروسه دعوا میکنه و عروس رو کتک میزنه .

عروس هم میره خونه باباش .

و اون پسر از غصه سکته میکنه همون شب میمیره 

واي 

بينوا پسره

ولي راستش شوهر منم همينه، يعني همين بود، منم جدا شدم سكته هم نكرد و خودش و مامان جونش خيليم سرحالن😂

بنظرم برو پایین پیششون

یا اگرم راحت نیستی که خونت بخواب

همسر من ومادرشم وابستگی بیمارگونه دارن و چون من حسودی میکنم و دعوا میکنم همسرم عصبی تر شده خودشم میدونه اذیتم پلی انگار مجبوره

شوهر منم همینجور بود

الان با مادرش یکساله قطع رابطس

و داره منو از حرص و بهانه گیری سکته میده

دیگه مادرش کم کم عادت میکنه

یهو نمیشه همه دورش را خالی کنن گناه داره

شوهر من بينوا مهرطلب بود

ته تغاريه و مادره به نظر من نه هرگز اين رو جدي گرفته نه اونقدر به اندازه بقيه دوست داشته

و اينم تمام عمر تلاش كرده كه خودشو ثابت كنه به مادره، مادرشم حالا به اقتضاي سن و فرهنگ، نهايت استفاده رو ميكنه، دائم نالان و زار و نزار كه هاي واي مادر مردم اين شدم اون شدم در حاليكه هيچيش نيست و به نسبت سنش از من به مراتب سرحالتره، ولي خب حس دلسوزي و ترحم و عذاب وجدان رو توي پسرش تحريك ميكنه و اينم ميخاد ديگه خودشو بكشه براش

آخرم وقتي تعريف ميكنه فقط از بزرگه😂😂😂😂

خدايي خلاص شدم

مال من كه واقعيت تا حدودي زيادي بخاطر همين ناهنجاري هاش جدا شديم

تا جدا شديم هم رفت مادرش رو يه دو ماهي آورد پيش خودش سر كارم نرفت دائم ور دل ننش، بعد جفت شون  حوصله شون سر رفت تموم شد رفت😂😂😂😂😂😂