در یه خانواده خوب و سطح بالا به دنیا اومدم ولی از بچگی از درون احساس تنهایی می کردم چون بلد نبودم درست حسابی با دیگران ارتباط برقرار کنم. خیلی دوست داشتم با دیگران بگم و بخندم و اصلا خجالتی نبودم ولی بلد نبودم و خانوادم بهم می گفتن دیوونه و ساده. گذشت تا به ۲۰ سالگی رسیدم و آروم شدم ازدواج کردم با یه خانواده ی خوب و سطح بالا همسرم هم یه شغل مهم داره ، خودم هم ارشد گرفتم و یه شغل آبرومند دارم ولی هنوزم همون مشکلات رو دارم و نمی تونم با دیگران ارتباط درست برقرار کنم. متاسفانه بچه هام هم دقیقا مثل خودم هستن و خیلی ساده ایم. وقتی اطرافیان رو می بینم که خیلی با سیاست و زرنگن ولی منو بچه هام ساده ایم هر لحظه می میرم و زنده میشم و عذاب می کشم خیلی حالم خرابه و برای آینده ی بچه هام به شدت نگرانم
آخه چرا اینجوری میگی؟اگه نمیتونستی پس الان هم نمیتونستی چیزی تایپ کنی و حرفتو بزنی
سلام،چند سالتونه،شغلتون چیه؟
وقتی تونستی تا ارشد درس بخونی و شغل خوبی داری به نظرم مشکلی نداری . هم زرنگی هم اعتماد به نفس بالایی داری
خب میخوای ریز بین باشی که چی بشه ؟؟فکدنکنم برای ارتباط با آدمها ریز بین بودن لازم باشه .یا اطرافیانت زرنگ و بلا هستن چی بدست آوردن که توام میخوای بدست بیاری ...
به خودت تلقین نکن خودمم اینجوری بودم و این فکرها هنوزم گاهی از گوشه ذهنم رد میشه ولی بهش توجه نکن ..تو به اندازه کافی خوبی و هرکسی که لیاقتشو داشته باشه باهات ارتباط خوبی میگیره
راه صد درصدی برای افزایش عقل و رهایی از سادگی وجود داره به نظرتون؟
خیلی عجیبی خب وقتی تحصیل کرده هستی شغل خوب داری کم عقل نیستی
حتما خیلی باهوش و زرنگ هستی که شغل رسمی داری
نمیفهههم دیگه چی میخوای
مثلاً از چه کارهای خودت حس کم عقلی و سادگی بهت دست میده؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز