جهان، همچون یک شبکه زنده و متصل، جایی است که هر موجود، از بزرگترین تا کوچکترین، در خدمت یک نظم بزرگتر و معنوی قرار دارد. خدا، سرچشمهای از بینهایت عشق و خرد است که در هر ذره از این کیهان حضور دارد و انسانها بهعنوان آینههای او، برای برقراری رابطهای عمیق با خود، دیگران و جهان پیرامونشان به وجود آمدهاند. روابط انسانی در این جهان، فرصتی برای بازتاب این عشق الهی است؛ جایی که هر عمل، هر کلمه، و هر انتخاب، باید با دقت و شفقت به سوی همدلی و رشد معنوی هدایت شود. عشق، نه تنها یک احساس، بلکه نیرویی است که همهچیز را به هم متصل میکند و درک عمیق از آن، راه رسیدن به کمال انسانی و ارتباط حقیقی با خدا و جهان است.
"نذار يه غم، هزار تا نعمت رو از يادت ببره !"🌱📿. نه ازدواج کردن اونقدر خاصهو نه جدا شدن اونقدر فاجعه و بحرانما عادت كرديم با خاص كردن رويدادهاعدم وجود و نبودشون را تبديل به فاجعه كنيم.واسه همينه كه در بعضی از جوامع٣٠ سالگى سن خاصيه چون فكر ميكنن بعدش قراره چى بشه!حالا قبلش چى بوده كه بعدش چى باشه!٢٩ سالگيمون خيلى خاص بود حالاكه ٣١ سالگيمون بخواد فاجعه باشه؟!اصلا فراتر از اون از صفر تا ٣٠ سالگيمون چه گلى به سرمون زديم كه حالا از ٣٠ تا ۶۰ نمیتونیم بزنيم؟اما ما هنر و تخصص اصليمون خود زنيهيعنى عاشق اين هستیم كه شرايط عادى رو بحرانى كنيمو بعدش براش دنبال راه حل بگرديم.الآن كسانى كه طلاق گرفتن مردن؟يا كسانى كه ازدواج نكردن خيلى درمانده هستن؟يا كسانى كه بچه دار نشدن خيلى بدبخت هستن؟!چى تو سر ماست انصافاً؟!لطفاًياد بگيريم كه ازدواج و مدرک تحصيلى و بچه و...معيار ارزش گذارى ما نيستو اينها فقط انتخابها و تصميماتیه كه ما در طول زندگى ممكنه بگيريم يا نگيريم.پس هر موضوعى رو اونقدر خاص نكنيمكه جهت مقابلش تبديل به فاجعه بشه.