با بچه هام اومدم یه کشور دیگه و همسرم ایرانه
قرار بود من هم برگردم ولی هنوز نتونستم خودم رو قانع کنم که پسرم اینجا تنها بمونه . همه چیز خوبه و واقعا خجالت میکشم غر بزنم ولی دلم ايران ميخواد خونه مو ميخواد ، توی شادترين لحظه ها دلم فاميلام رو ميخواد . بعد ميگم زر نزن زندگی تو بكن🥺
سخته ....
شوهرت ایران تنها هستش
شوهرت تا زن نگرفته برگرد این یک حرف نیست یک هشداره
کدوم کشوری و چجوری رفتی
دیگه گذشتن از خونه و خانواده و فامیل و... همه اینا هزینه هایی هست که باید میدادی برای مهاجرتت
همونجا بمون شوهرتم بیاد
اینجا هیچ خبری جز زندگیه سخت نیست
ما ایرانیا تحمل شادی رفاه و آسایش و نداریم حتما باید تو بدبختی باشیم
کجا هستین؟
اوایل سخته کم کم عادت میکنی
به خدا خجالت ميكشم ، از چيزی بنالم . اينجا همه چی عاليه لامصب مثل بهشته . تميزه ، سبزه ، پولم تا اخر ماه تموم نميشه ، پس انداز ميشه راحت ميشه سفر رفت . برنامه غذايی مدرسه بشقاب سلامت با دقت رعايت ميشه . اصن گوشت و پروتين ، ميوه قيمتي نداره كه موقع خريد نگاهش بكنی …
ولی
واقعا مهاجرت به کجا با ویزا رفتی ؟چه قدر شد همه باهم ؟کیف دنیا رو بکن فامیل و اینا بدرد نمیخوره دلت تنگ شد تصویری بزنگ و حرف بزن باهاشون .یعنی دلت برای بوی ایران تنگ شده؟
