من هیچوقت آدم کینه‌ای یا انتقام‌جو نبودم، همه چیز زود یادم میرفت خیلی هم مهربون و ساده بودم (چندین نفر تاحالا بهم گفتن) حتی کسایی که بچگی بهم ظلم کردن یا بدرفتاری کردن وقتی بزرگ شدم باهاشون خوب رفتار میکردم، حس اینو داشتم که اتفاقات بد کودکیم حتی آدمای بد باعث پیشرفتم شدن، اینم بگم خیلی به موقع خدا جواب همشونو میداد وبلعکس برای همین خیلی به کارما اعتقاد دارم
اما جدیدا دلم میخواد از همهههه انتقام بگیرم حتی وقتی کسی ی ذره میره رو اعصابم میخوام تیکه تیکه‌اش کنم، ی حس نفرت شدیدی به اکثر آدما دارم دوست دارم به بدترین شکل ممکن آزارشون بدم
کلا ی حس گند و مزخرفی دارم صبر و اعصابم صفره حوصله هییییچ چیزو ندارم دیگه
قشنگ دارم این تغییرو حس میکنم
ی تضادی بین شخصیت واقعیم و چیزی که به خاطر آدمای 💩 زندگیم باید باشم هست و این منو اذیت میکنه
همچین تجربه ای داشتید؟
چکار کنم بهتر شم؟ به جز روانشناس که به جای راه حل دادن تروماهای کودکی رو یادآوری میکنن بیشتر آدمو دیوونه میکنن
