شغل خوبی دارم تحصیلات بالایی دارم ولی خاستگارام اصلا به درد نمیخورن اون خوباشونم پیشنهاد دوستی میدن که اهلش نیستم
سنم داره می‌ره بالا تیکه های خونواده و فامیل و دوستامم هست حتی
یه خواستگار دارم همه چیش خوبه من تهران زندگی کردم اهل دماوندم اون ترک تبریزه و تو تبریز زندگی میکنه
میگه به خاطرم میاد تهران
خیلی پسر خوب و مومنی هست خیلی دوستم داره
ولی من حسی ندارم
با خودم میگم اینم قبول نکنم سنم بالاتر می‌ره و آرزوی مادر شدن رو به گور میبرم
نمی‌دونم
تروخدا کمکم کنید
برو باهاش
مهم اینه اون علاقه داره بهت
منم تبریزم ترکم
از دستش نده
قبول میکردم بیشتر باهاش آشنا میشدم اگه جات بودم
میگم اگه اینم قبول نکنم و سنم بره بالا و بمونم و مادر نشم چی؟
خسته شدم
ببین عزیزم دوس داشتن یا نداشتن یه طرف قضیه اس
شناخت طرف مقابل و اطمینان از اینکه یک عمر مثل آدم باهات رفتار میکنه و.... کلی بگم آدمه ، یه طرف دیگس که خیلی مهمه
طرف ذاتش خوب باشه دوست داشتن هم کم کم پیش میاد
عجله نداشته باش ازدواج مهم نیس . اینکه با کی عمرتو طی کنی مهمه
خب دوس شو بعد ازدواج کن😂
این شخصو نمیتونم بگم ولی کلا تبریزیا خیییلی با ادب و با فرهنگن😍 ولی ببین رسماشون چیه. هماهنگین؟
