نمیدونم به عنوان یه دوست ، حق دارم حسادت کنم؟
من خوشحال میشم وقتی میبینم خوشحاله ، همیشه دوست دارم اتفاقات خوب براش بیفته ، وقتی کنار دوستاش میبینمش که میخنده ، براش خوشحالم
ولی ته دلم یه جوری میشم که جای اون دوستا نیستم
یه حس ناخوشایندی میگیرم که نتونستم باهاش صمیمی بشم
هزار بار فکر کردم چرا اینطور شد اخه دوستی ما؟
منم مقصر بودم ، گناهم اینه که خجالتیم ، ساکتم و شاید خسته کننده . شاید اونموقع بخاطر شرایط خانوادگیم یکم اوضاع درست درمونی نداشتم و به مدل مو و اینطور چیزا زیاد فکر نمیکردم
ولی بالاخره بالاخره دوستش بودم
دلم گریه میخواد وقتی عکساشو با بقیه میبینم
