چیکارکنم که اینقدر شکاک نباشم

چندوقتیه شهر دور سرکاره(شرایط رفتن نداریم اون داره تلاش میکنه بیاد شهر خودمون)همکار خانوم داده همش بهش گیر میدم روح و روانم بهم ریخته زیاد به روی خودم نمیارم که چقدر بهم ریختم ولی همش باحرفام میبرمش تو فکر خیانن شایدبه خانومی دقت نکنه ولی با حرفای من بخواد نخواد دقت میکنه.میگه سنشون بالاست یکیش همسن خودته که اونم ازدواج کرده.همه جوره بادلم راه میاد ولی نمیتونم دلمو اروم کنم😓

میدونم.همه ی اینارو میدونم واسه همین میگم چیکارکنم دست بردارم.اصلا دست خودم نیست همین که همکار خانوم داره دیوونه میشم.اون روز گفته بود یکیش گفته اقای فلانی چرا حلقه نمیپوشید من اصلا نمیدونستم متاهلین بهتون نمیخوره توروخدا حلقه بپوش😐😐😐

واقعا به تراپی نیاز دارم ولی نمیخوام بدونه در این حد رو روح و روانم تاثیرگذاشته یه بچه کوچیکم داریم.میدونم خیلی صبوره اگه من بودم تا الان هزارجور دعوا راه انداخته بودم ولی اون هیچی نمیگه روبیکاشپ رو گوشی خودمه زمین و ماشین و اینا داریم همشو زده به نام من ولی چون راه دوره میگم نمیدونم چیکار میکنی کجا میری کجای میای بخصوص هم گه خیلی گرم مزاجه نگرانم میکنه😐😓بعد تو همین سه چهارماهی که رفته جای دیگه سرکار و همکار خانوم دارن یکیش بهش گفته تورخدا حلقه بپوش فکر کردم مجردی یکیشم خیلی نخ میده با اینکه میدونه متاهله(شوهرم بهم گفته🤕

من خوشگلم واقعا این و میدونم همه بهم میگن بخصوص شوهرم اعتماد بنفسم خوبه تقریبا ولی فکرکنم بعد زایمان افسردگیه روم موند

شاید چندنفرتون بعد این تاپیکمو باز ببینید چون اینقدر میگم تا کاربربیشتر بیاد شاید حرفای شما باعث شد به خودم بیام😓

والا خودمم اگه شوهرم مثل خودم بود ازش جدا میشدم🙂

در این حد نیستم دیگه مردا شکاک باشن بدتره چون محدود میکنن و اذیت ولی من نمیتونم محدود کنم چون کارشه و اینکه خیلی بروز نمیدم بیشتر خودخوری میکنم

نه زیاد نشون نمیدم بعد بهش گفتم بعدا خودم بفهمم دیگه بهت اعتماد نمیکنم و اینکه همه حرفامون رو بهم میزنیم اونم واسه همین همشو میگه حتی گفته چندبار به اون خانومه گفتم خانومم اونجوری اینجوری که بفهمه دوست دارم و اینا ولی گفت مثلا یه پرونده دستشه میرم بگیرم یه لبخند گنده میزنه با ناز میگه واسه چی خودت اومدی بگیری ازم کسیو نفرستادی و میخنده😐😐انگار دیوونست زنه