قطعا شاغل یک کلمه ی کلی نیست. شغل با شغل می تونه زمین تا آسمون فرق کنه.
ولی به عنوان کسی که هر دو رو تجربه کرده (در حالی که مادر هم بودم) خانه داری بسیار روحیه می خواد. خیلی راحت روحیه ی آدم مرده می شه و توان فیزیکی کم می شه. در حالیکه وقتی شاغل هستم کارهام بیشتره ولی انرژی روحی و جسمیم هم بیشتر می شه.
به غیر از یکی دو روز در ماه که قبل از پریود هست انرژی بسیار بیشتر از روزهایی هست که فقط خونه بودم و با بچه و کارهای تکراری خونه سر و کله می زدم.
من گاهی اوقات میرم سرکار واقعا انگیزه ام بیشتره برا کارای خونه...اخلاقم با بچم بهتره ببشتر براش وقت میزارم...
شاغل بودن اعتماد بنفس آدمو میبره بالا...
دیگه فوقش فاصله یک تا دو سالگی باید از پدر بزرگ و مادربزرگ کمک گرفت. از یه جایی به بعد خونه ی پدر بزرگ و مادربزرگ جای خوبی برای بچه هم نیست. مهد کودک برای رشد یه بچه ی سه ساله عالی هست. به خصوص که الان بچه ها خواهر و برادر زیاد ندارند. حیاط ندارند. رفتن به یک مهد خوب واقعا بهشون کمک می کنه.
داشتن شغل علاوه بر استقلال
انسان رو خلاق و شاد می‌کنه
درکت می کنم عزیزم. به خودت به چشم ماشین نگاه نکن. یک کاری که بهت انگیزه می ده انتخاب کن و هفته ای چند ساعت از مادری مرخصی بگیر. ببین چه طور عاشقانه مادری می کنی.
ترجیحا شغل باشه چون پاداشش خیلی زیاده. ولی اگر نشد ورزش یا تحصیل.
