نصیحت خواهرانه بهت میکنم چون خودم مثل توم
من دوستمون طول کشید شما رو نمیدونم چرا پا پیش نمیزارم
من درسش بود و کار و سربازی و این چیزا
برا مادرش کم نزاشتم هر بار براش سوغاتی نیاوردم تولدش بلوز می‌خریدم و همین طور خواهرش ازم کوچکتره
مادرشو برام جبران کرد جاش برام چیز میز میداد ولی همیشه فکر میکردم مادرش مثل مادر خودمه یه زن ساده و خوش قلب عکسشو ببینی میگی ساده س ، من از نزدیک ندیدم مادرشو ولی منو می‌دونه با خواهرش بیرون رفتیم
تو این مدت دلم خیلییییی گرفت مادرش با من حرف نمیزنه تلفنی ، چند بار خواستم تشکر کنم بابت کادوش بهونه آوردن یا نیست یا مریض یا حمومه ، این یه ماه خیلی عصبی بودم چون حس کردم منو دوسم ندارن تولدم بود ماه پیش خواهرش بهم تبریک گفت مادره اصلا شمارمو ندارن ولی میتونی به خواهرش بگه که بهم تبریک بگه
بزا اینجوری بگم
کل عید در نیومدم بیرون فقط فقط داشتم میخوندم آزمون میزدم
حتی تا سر کوچه نرفتم
از مهر ماه تا الان روزی ۱۳ ساعت پشت میز نشستم خواب درست نداشتم از کلللل تفریحاتم زدم
مجبور بودم
حالا مامان ایشون چی؟ عوض اینکه من زنگ نزدم داره درمیاد
شات کو
من تولد مادرش پیام دادم خواهرش گفتم بهش تبریک بگه ولی این نه خیلی عصابم خورده تا دو ماه فکر فکر میکردم خودمم غرور زیاد دارم اصلا نمیتونم اینو مستقیم به پسرش بگم چون نمیخوام حس بد بگیره بهم ولی از ته دلم آرزو کردم همین بلا سر دخترش بیاد طعمشو بچشن
و این که خواهر گلم خوبی زیاد از حد نکن اشتباه منو تو این بود که صبوری کردیم و سوختیم
شما هنوز ازدواج نکردید
این توقعات به جا نیست
عزیزم حق ندارن با کاراشون ذهنتو بهم بزنن دم کنکوری
حالا موضوع هر چی که باشه
اگه میتونی تا کنکور باهاش تماس نداشته باش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
