یعنی صد در صد مطمئنم که می امدید.
به هر شکلی می امدید. با لایک، با کامنت.
الان هم می آیید. مطمئنم می آیید. منتظرم.
منتها یک چیز را بلد نبودید و هنوز هم یاد نگرفتید.
بودن در بین ادمهای این سایت هم این رو به شما یاد نداد.
یاد نگرفتید که ادمها کمبود دارند. خانواده حمایتگر نداشتند. سی سال چهل سال با کلی مشکلات روحی و خانوادگی و جسمی دست و پنجه نرم کردند، نفهمیدید که زنهایی اینجا هستند که با یک گوسفند معاوضه شده اند. زنهایی که مدتهاست رنگ بیرون از خانه را ندیدند. زنهایی که توسط نزدیکان مورد ازار و اذیتهای فجیع بوده اند، زنهایی که سالهاصدایشان در گلو خفه شده، استعدادهایشان لگد مال شده، هر شب کتک میخوردند و فحش می شنوند و ....
همین زنها نسبت به خوشی های دیگران گارد دارند.
بغض گلویشان را میگیرد. حالشان بد میشود.
روش معاشرت با ایشان چگونه است؟ از اینکه یکروز دوستمان دارند و یک روز ندارند ناراحت شویم؟ از اینکه بی دلیل به ما پرخاش میکنند برنجیم؟ از اینکه دیدن خوشی های ما آنها را وادار به عصیان میکند، تعجب کنیم؟ مدام برایشان تاپیک بزنیم؟ بگوییم دلت کوچکه، نظرت تنگه، حالت خرابه؟
این ها کارهایی است که شما میکنید. هنوز نفهمیدید با این قشر از اجتماع چطور باید برخورد کرد. مدام مدام میگویید که چرا بالنده نیستند؟ چرا به خودشان تکانی نمیدهند؟ مدام یاداوری میکنید که عقده های روانی دارند، که مشکلاتشان اخلاقشان را به فنا داده، مدام یاداوری میکنید که سرشار از کینه و نفرت اند و برایشان ارزوی درمان و ارامش دارید!!
این زنان به تشویق نیاز دارند، به اینکه جواب پرخاششان را ندهید، به اینکه کوچکترین چیز مثبتشان را بسیار پررنگ کنید. به اینکه اگر علیهتان تاپیک زدند فوری بر علیهشان تاپیک نزنید! کارهایشان را نادیده بگیرید و توامان بهشون اعتماد بنفس بدید. اینها را یا باید در مقابلشان خاموش بود یا مدام بهشون عشق و اعتماد به نفس داد.
من در بین این زنان زندگی کرده ام.
هر وقت بجنگید، آنها قویتر و طولانی تر میجنگند.
هر وقت نادیده بگیرید و عشق و محبت بدهید و صبر کنید، آنها قدمی به امید و ارامش نزدیکتر میشوند.
اما افسوس از سلطه گری! افسوس از دوره هایی که بیرون میرید و اینها را یادتون نمیدهند. افسوس از این همه ادعا!
