از بس همیشه اطاعت بی چون و چرا کردم از خانوادم
خسته شدم
تازه شروع کردم بگم نه!
فلان مهمونی رو حتما باید بیای
حتما باید به فلانی زنگ بزنی حالش رو بپرسی
حتما باید فلانی رو دعوت کنی خونه ت
دیگه بریدم
الان می بینم چه راحت بود و برا خودم سختش کرده بودم
حسرت میخورم که چرا از اول اینطور نبودم
خیلی زور گفتن بهم
احسنت به ارادت
اره بابا بگو نه
تازه میفهمی چه انرژی ای ازت آزاد میشه
خدا کنه تو برخورد با دوست بد هم توانایی نه گفتن داشته باشی
این نه گفتنت باعث رنجش خانوادت نشه موردی نداره
خب این میتونه جزو اون "بعضی جاها" باشه، میتونه هم نباشه
من مادرم بگه غذا بپز میپزم، بگه تمیز کن، تمیز میکنم، خیلی جاها کمکش میکنم
ولی چند سال پیش سر انتخاب رشته تحصیلیم به من گفت باید بری تجربی، اینجا گفتم خیر مادرم، خیر پدرم شرمنده، من میخوام برم هنرستان، هرکاری کردن نرفتم که نرفتم(در این حد که عمدا میزدم امتحان عمومم خراب میکردم😂)
البته تصمیم خیلی درستی گرفتم، الان چند ساله از اون انتخاب میگذره و من خوشحالم به دلم نگاه کردم
والدین من اونجا بیشتر میخواستن چش فامیل دربیارن، بگن اره دختر من خانم دکتر شده، کسی شده، که خب اشتباهه
