شاید نیاز داشته باشی این جمله رو از سیلور استاین بخونی

و تو آهسته آهسته بلند می‌شوی 

و راه می‌افتی و می روی

و در این راه دست و بالت زخمی می‌شود

اما آبدیده می‌شوی و می‌آموزی که

از جاده‌های ناشناس نهراسی

از مقصد بی انتها نهراسی

از نرسیدن نهراسی

و تنها بروی و بروی و بروی.