گروهی از بنی اسرائیل بودند که هرگاه چهل شب خدا را عبادت می کردند آثاری برایشان ظاهر می شد.یکی از آنها چهل شب تلاش و کوشش در عبادت نمود اما بعد از آن هر قدر دعا کرد اثری ازاجابت ندید. پس به محضر حضرت عیسی(ع) مشرف شد و به آن حضرت شکوه کرد و حضرت عیسی (ع)هم به خداوند التجاء فرمود. به ایشان وحی شد که ای عیسی این بنده من از غیر دری که باید وارد شود، وارد شده و در حالی مرا می خواند که در قلبش به تو شک دارد، لذا اگر آن قدر دعا کند که گردنش قطع شود و انگشتانش بریزد دعای او را اجابت نمی کنم...
امام صادق علیه السلام فرمودند: ما خاندان هم این چنین هستیم، خدا عمل بنده ای را که نسبت به ما شک دارد نمی پذیرد. (جامعه در حرم ص851) همچنین پیامبر(ص)فرموده اند: یا علی اگر عبدی، بندگی خدا کند به آن مقدار که نوح در میان قومش بود و همانند کوه احد طلا داشته باشد و درراه خدا انفاق کند وعمرش طولانی شود تا هزار مرتبه با پای پیاده حج بگذارد و سرانجام مظلومانه میان صفا و مروه کشته شود ولی موالات تو را نداشته باشد بوی بهشت به مشامش نمی رسد و در آن داخل نمی گردد.(جامعه در حرم ص 851)
حالا متوجه شدین که ملاک قبولی تمام اعمال نیک بندگان، حتی عبادتهای واجب آنها، پذیرفتن ولایت علی(ع) و ائمه اطهار(ع)هست؟! و در غیر اینصورت هیچ عملی نزد خداوند پذیرفته نیست؟!
حاجت هاتون رو با توجه و محبت به امام زمان از خدا بخواهید خدا رو به ایشون قسم بدین
انشاءالله همگی حاجت روا بشین🌹