نامه‌‌های مادری ـ اقتصاد دان ـ به فرزندش 📜

فرزند دلبندم!

اگر زمانی وصف حال و سرگذشت مرا از مادرم، خواهرم، برادرم و یا حتی پدرم بپرسی...

یا به عبارتی بهتر و من حیث المجموع اگر درباره‌ی من از خانواده و خاندانم سوالی پرسیدی و با این پاسخ مواجه شدی که:

ـ وی انسان بسیار بیخود و بی اخلاقی بود.

ـ گمان میکرد که آسمان دهان وا کرده و او از آن پایین آمده...

ـ اگر وی را در یک من عسل میغلتاندی باز هم دریغ از یک مثقال شیرینی!

ـ و و و...

لطفا این اراجیف را درباره‌ی من باور مکن! 🙏🏼

به جان خودت که اگر نباشی میخواهم دنیا نباشد یَکّ یَکّشان دروغ میگویند! 

متأسفانه هیچ کس نتوانست در طول زندگی، مادرت را آنطور که شایسته‌ و سزاوار شناختن است بشناسد!

حتی پدرت که گمان میکند مرا همچو کف دستش بلد است!

اگر از پدرت بپرسی مادر چگونه زنی بود؟ قطعا با چنین پاسخی مواجه خواهی شد :

ـ طبل تو خالی... ادعا ادعا و ادعــااا... لات کوچه خلوت...

و در نهایت اگر خیلی مرام و معرفت به خرج دهد میگوید وی کافری دوست داشتنی بود! 

این لقبیست که از ابتدای آشنایی تا به حال توسط او به دوش میکشم!

قضیه از این قرار است که من هر روز پدرت را تهدید میکنم که اگر مرا اذیت کند، خودم و پدرم پا روی گردنش خواهیم گذاشت و ۱۱۴ سکه‌ی تمام بهار آزادی طرح جدید عند المطالبه را مطالبه خواهیم کرد و آنها را از حلقومش بیرون خواهیم کشید! 

با وجود اختلافات شدید بین من و برادرم، 

با توجه به شناختی که از او دارم مطمئنم که بر سر چنین موضوعی پشت خواهرش را خالی نخواهد کرد و در چنین روزی در کنار من خواهد ایستاد و تمام قد از من حمایت خواهد کرد .

چرا هر کجا که پول باشد، برادرم نیز آنجاست. 

فرزندم

از جانب من به دایی‌ات بگو:

هه! عـــزیز

بوی کباب به مشامت رسیده؟

خر داغ کرده‌اند گُل ❤️🙏🏻

اگر گمان میکنی که مادر پس از دریافت سکه‌های عندالمطالبه‌اش یک پاپاسی کف دستت میگذارد، 

ســـخت در اشتباهی!

چرا که مادر زنی نیست که به شغال جماعت باج دهد❗

بگذریم!

من اینقدر بر سر این موضوع پدرت را تهدید کردم که دیگر در مقابل تهدیدهایم سِر شده و یک گوشش در و گوش دیگرش به دروازه تبدیل گشته! 

هر وقت به او میگویم روی اعصابم راه نرود و گر نه خودم و پدرم و برادرم در اسرع وقت میاییم بالای سرش، 

میگوید: 

دور از جون بابات, دور از جون بابات, آمریکا هیچ غلطی نمیکنه!

اگر در طول زندگی  یک واحد ادبیات پاس کرده باشی میدانی که آمریکا در اینجا استعاره از من و برادرم میباشد.

اینگونه شد که پدرت به من لقب طبل تو خالی و لات کوچه خلوت را اعطا نموده و معتقد است که من فقط به درد رجز خوانی در استادیوم‌های مناطق نسبتاً محروم و کم برخوردار میخورم و لا غیر...!

اما شبی از همین شب‌ها میروم بالای سرش و به او نشان خواهم داد هر که با آل علی در افتاد بر افتاد! 🏳️

فرزندم !

هر چه به مغزم فشار آوردم نمیدانستم شرح حال و زندگینامه‌ی خویش را از کجا برای تو بازگو کنم!

نمیدانستم نقطه‌ی آغازین باید از کدامین سکانس زندگی‌ام آغاز شود! 

به خودم حق میدهم! 

زیستن با موجودی همچو پدرت عقل و حواس برای جنیان هم نمیگذارد چه برسد به ما انسیان...!

دلبندم!

تصمیم گرفتم شرح زندگانی خویش را با پدر بزرگ پدری‌ام آغاز کنم!

به راستی!

پدر بزرگ که بود و چه کرد؟ 

پدر بزرگ در جوانی یلی بود از دیار زاگرس 

وی پس از رسیدن به سن بلوغ و پدیدار گشتن اولین جوش‌های جوانی، ادعا میکند که وقت آن فرا رسیده که برای خود همسری اختیار کند.

او شمسی خانم را به عنوان همسر از میان خوبان آن زمان بر میگزیند!

فرزندم اگر یک واحد ادبیات پاس کرده باشی میدانی که «او» در اینجا استعاره از پدر و مادر و ریش سفیدان قبیله در آن زمان میباشد! 

و گر نه پدر بزرگم تا روز بعد عروسی چشمش به جمال شمسی خانم روشن نشد!

ممکن است بگویی مادر جان! 

آنها حتما شب عروسی هم دیگر را دیده‌اند! 

نه دلبندم! 

آن شب چراغها خاموش بود! 

پس قاعدتاً آنها فردای شب عروسی یکدیگر را ‌دیده‌اند.

خب داشتم میگفتم!

خداوند بر اساس عدالت کامله‌ی خود به هر یک از بندگان خویش استعدادی خاص عنایت فرموده که امور زندگانی را با آن بگذراند و لقمه‌ایی نان حلال سر سفره‌ی اهل و عیالش بیاورد! 

پدر بزرگ نیز از این قاعده مستثنیٰ نبود!

وی به واسطه‌ی هیکل و جثه‌ی عظیمی که داشت استعداد زور گویی و کلاهبرداری را به خوبی در خود پرورش داده بود!

روحش شاد و راهش کم رهرو... 🖤🥀

پدر بزرگ به واسطه‌ی استعداد خاصی که داشت توانست همان اول زندگی عمارتی بزرگ را با غارتگری و زورگویی در برابر خلق خدا،  برای شمسی خانم قصه‌ی ما مهیا کند!

وی به شمسی خانم قول داده بود که زندگی را برایش به گلستان تبدیل خواهد کرد!

پس از آن، مدتی از زندگی این دو کفتر نسبتاً عاشق نگذشته بود که عمو بزرگه دیده به جهان گشود!

روزی از روز‌ها شمسی خانم که داشت عمو بزرگه را شیر میداد، همزمان موهای او را ناز کرد و گفت:

پسرم... پسر گلم... گل پسرم...

پدر بزرگ در راستای عمل کردن به قولی که داده بود، خطاب به مادر بزرگ گفت:

زن یادته گفته بودم زندگیتو گلستون میکنم؟

و پس از آن با شعار تبلیغاتی «با یه گل که زندگی گلستون نمیشه» زندگی را توسط ساخت و ساز  پنج عمه و هشت عمو 

( با احتساب عمو بزرگه ) برای مادر بزرگ به گلستان تبدیل کرد.

مادر بزرگ که عملا زوار تربیت سیزده فرزند از دستش در رفته بود تصمیم گرفت آنها را به دامان پر مهر طبیعت واگذار کند که فرزندانش به صورت دیمی رشد کنند! 

پس اخلاقی که امروزه و در طی این نامه‌ی سر گشاده، توسط عموها و عمه‌ها شاهد آن هستی،

حاصل تربیت مادرِ طبیعت است نه مادر بزرگ!

بگذریم!

پدر بزرگ که دیگر از پس مخارج سیزده فرزند بر نمیامد تصمیم گرفت شغلی دیگر را اختیار کند... این شد که خودش را از شغل فعلی‌اش بازنشسته کرد و بیکار شد! 

ممکن است بپرسی شغل وی تا آن زمان چه بود؟ 

او تا آن زمان کارخانه‌ی تولید انسان داشت.

اما پس از آن خود را بازنشسته کرد و به جای تولید انسان، به کشاورزی و تولید نباتات مشغول شد! 

روزها میگذشت و فرزندان پدر بزرگ و شمسی خانم روز به روز بزرگ تر میشدند! 

پدر بزرگ هر روز پیر تر از دیروز میشد و آن هیکل ستبر و مردانه خمیده تر میشد...!

اما این موضوع چیزی از ارزش های او کم نکرد و همچنان قدرت در دست او بود! 

پدر بزرگ پس از رسیدن فرزندانش به سن قانونی، حکم کرد که آنها باید با اعضای فامیل ازدواج کنند!

وی فرمود که مگر از روی جنازه‌اش رد شوند که بگذارد فرزندانش عروس یا دامادی غریبه به آن عمارت بیاورند!

او معتقد بود که ازدواج ها باید فامیلی باشد که پول و ثروت در طایفه‌ی خودمان باقی بماند! 

اما دلبندم!

بشنو و باور مکن! 

پدر بزرگ جز آن عمارت که جزء اموال و دارایی‌های بیت المال محسوب میشد آهی در بساط نداشت!

پس قاعدتاً علت مخالفت پدر بزرگ برای ازدواج فرزندانش با افراد دیگر طوایف، باقی ماندن ثروت در خانواده نبود!

در واقع این از حیای مستضعفین بود که پدر بزرگ اجازه نداد غریبه وارد خانواده شود و بدبختی‌هایمان جایی درز پیدا کند.

اینگونه شد که بچه‌های پدر بزرگ به صورت کاملا ناراضی با فامیل‌های خویش ازدواج کردند و کانون گرم خانواده را گسترش دادند.

روزها میگذشت و میگذشت...

پدر بزرگ هر روز پیر و پیر تر میشد.

روز به روز به تعداد نوه ها افزوده میشد.

از آنجایی که صندلی قدرت به کسی وفا ندارد؛ قدرت کم کم داشت از پدر بزرگ به شمسی خانم منتقل میشد! 

به راستی!

شمسی خانم که بود و چه کرد؟ 

شمسی خانم زنی بود که در سن سیزده سالگی به عقد پدر بزرگ درآمد!

او زنیست که اگر خورشید را در یک دستش و ماه را در دست دیگرش قرار دهی باز هم ناراضیست!

او که خود را دختر خان عزل شده از مقام و منصب میداند، تمام ایران را جزء رعیت های خویش میداند و خود را از عالم و آدم برتر میبیند! 

اینگونه شد که عروس‌های شمسی خانم توسط زنان دیگر طوایف، لقب مجاهدین فی الارض را به خود گرفتند.

عزیز مادر!

از آنجایی که نوشیدن مشروبات الکی و مست کردن از طریق آن حرام است و خداوند انسان های دائم الخمر را دوست ندارد، 

پدر شمسی خانم یا همان خان معزول تصمیم گرفته بود برای اینکه خدا دوستش داشته باشد و در واقع هم خدا را داشته باشد هم خرما را، به جای شرب خمر از طریق کشیدن قلیان مست کند و حالی به حولی شود!

از همین رو در یکی از روزها که قلیانش را چاق کرده بود، پس از مست کردن در اظهاراتش بیان داشته بود که اگر رعیت های سابقش از او خط بگیرند، به پایتخت حمله خواهند کرد و کشور را تحت تصرف خویش در میاورند!

مادر بزرگ که این جمله را از پدر مرحومش شنیده بود، هنوز که هنوز است معتقد است اگر پدرش قربانی کمبود نیرو‌های پیاده نظام و بی وفایی رعیت‌های تازه به دوران رسیده نمیشد، 

وی هم اکنون شاهدخت این سرزمین بود! 

به همین دلیل او هنوز هم پتانسیل تبدیل شدن به اپوزیسیون این مملکت را دارد! 

شاید با خود  بگویی از  شمسی دیگر سنی گذشته و به جای چانه زدن بر سر واگذاری تاج و تخت به او؛  باید به فکر آبادی سرای آخرت خویش باشد! 

اولا که مودب باش! 

شمسی نه و مادر بزرگ!!!!

ثانیا! 

شیر, شیر بُوَد!!! گر چه خیلی خیلی پیر بُوَد!!!

عذر خواهم فرزندم!

پدرت همین الان گفت که من دیگر شورش را درآورده‌ام و باید ماسماسک بی صاحابم را ( استعاره از گوشی ) زمین بگذارم و با او بروم بیرون یک چرخی بزنیم مبادا در کنج خانه افسردگی بگیریم!

تا ما برای جلوگیری از ایجاد افسردگی میرویم دور دور تو را به خدای بزرگ میسپارم!

فعلـاااااااا خداااحااااااااافــظ.