استادم امروز حالم رو گرفت

یه ماهه بینیم رو عمل کردم امروز اولین روزی بود که بعد عمل رفتم دانشگاه. وسط تبریک‌ها و تعریف‌های هم‌کلاسی‌هام، استاد ورزشمون خیلی ناراحتم کرد. ما این ترم ورزش داریم و والیبال کار می‌کنیم و من از دکترم گواهی گرفته بودم که یه چند ماهی ورزش سنگین نکنم. دکترم گواهی رو برای ۶ ماه نوشته بود ولی من می‌خواستم خودم تا دو ماه اگه استادمون اجازه بده خیلی تمرین‌ها رو شرکت نکنم. اول کلاس رفتم گواهی رو بدم به استاد، همین که منو دید گفت گواهی و برگه قبول نمی‌کنم مگه تو نمی‌دونستی درس عملی داری چرا الآن عمل کردی و از این حرف‌ها. حالا من اصلا یه کلمه هم حرف نزده بودم. یادمه اولین جلسه گفته بود هر کس بخواد می‌تونه جای والیبال بدمينتون کار کنه. گفتم خب من بدمينتون کار می‌کنم، فقط حرفش این بود که چرا الآن عمل کردی. 😂 الآن عمل کردم چون نمی‌تونستم پیش‌بینی کنم تابستون چی قراره پیش بیاد! انگار من تنهایی قرار بود برم عمل کنم و برگردم خونه! خلاصه اینکه کلی باهاش حرف زدم آخر کلاس رفتم دوباره پرسیدم یعنی واقعا برم حذف کنم؟ گفت فعلا صبر کن ببینم چی میشه. چیزی که ناراحتم کرده اینه که می‌تونست همکاری کنه و خیلی ساده این قضیه رو حل کنه اما انتخاب کرد که اذیتم کنه. ورزش یه واحده حذف کردنش خیلی مهم نیست بالآخره یه جایی اون وسط‌ها برش می‌داشتم، حتی حاضر بودم فقط یه ۱۰ بهم بده که پاس شم، اما اون انتخاب کرد که ناراحتم کنه. 🙂