طلاق بخاطر پول و زبان تلللخ

از شوهرم دارم کم کم متفر میشم اگه دست خودم بود طلاق میگرفتم اما میدونی اوضاع خونوادم خ‌وب نیس و بعد طلاق اذیتم میکنند ..هیچ کدوم از خونوادم نمیدونند که شوهر من  چندین بار جدی به من گفته من خرج تو رو نمیتونم بدم و من به فکر درامد برا خودم باید باشم ..تا حالا هم نه پارکی نه تفریحی نه مسافرتی هیچی نداشتیم تا سر کوچه ام درست و حسابی نرفتیم ....زباااااااااان تلخش اتیشم میزنه و وقتی بیرون میرم یا هر کسی که باشم حتی اگه تنها باشم میگه رفتی ولگردی ....هیچ حرف مشترکی نداریم بزنیم...پر از عقده اس ....با همه بد هست و همه رو به فحش میکشه به مادرش هم میگه بشکه ..به باباش اسم دهات باباش رو میگه ....من میدونم ازدواج باهاش جز غذاب چیزی نداره اما توی فرهنگ خانوادگی ما طلاق مساوی مرگ هست یه بار به مادرم گفتم تا یه هفته خودش رو زده بود به مریضی و غش و منو نفرین میکرد که پست سرش حرف دراوردم ....خلاصه اینکه خوشبحال مجردا. و خوشبحال کسایی که تو زندگی موقع طلاق حامی دارند