پسرم ۲۰ سالشه با باباش قهره مقصر هم پدرشونه کفر همه ما رو بالا آورده پسرم روزه می گیره افطار و سحری از بیرون می گیره غذای ما رو نمی خوره . اگر این قهر طولانی بشه آشتی کردنشون سخت تر میشه.
از طرفی خودم هم با شوهرم سر سنگینم خیلی آزار میده مارو
چکار کنم این وسط ؟
با پسرت حرف بزن
بگو غذا رو من درست می کنم نه پدرت
و سهم زن و مرد از زندگی برابره
چه دلیلی داره غذای بیرون بخوری وقتی من دارم زحمت می کشم و غذا می پزم
من و بابامم باهم صحبت نمی‌کنیم یعنی من صحبت نمی‌کنم که دعوا نشه
دیگه قهر به حساب نمیاد یه چیز عادی شده برامون
پسرت سن اوج غرور و کله شقیه ، شوهرت با این سن و سال با پسرش رقابت میکنه ؟ تو خلوت پسرتو تو مشت بگیر
یکی دو مورد دیدم بچه واسه خاطر همین چیزا دعوای پدر پسری احساساتی شده کم آورده خودکشی کرده
پسرای الان نسل قدیم نیستن جو بدیه مواظب باش
باباها با دخترا کار ندارن موقعیت پسرا فرق داره انگار باید کار کنن پول در بیارن مثلا باباها انتظار دارن پسر باهاشون بره خرید یا .....
هر چند یار هم میگه فقط مثل گاو می خورن
دیگه اینم بهش بر می خوره . پسرم بنده خدا کار میکنه قسط میده .
الان هم چون پسرم تو دعوا از من دفاع کرده با پدرش حرف نمی زنه
چه معنی داره که پسر تو دعوای پدر مادر دخالت کنه ؟؟ حتی اگه به قول این کاربر با مشت و لگد به زنه خوردت کنه فقط حق داره به ارومی جدا کنه حق نداره حتی داد بزنه
به پسرت بگو شما که روزه میگیری و شرع خدا رو قبول داری همون شرع میگه احترام والدین واجبه . نمیشه روزه بگیری و با پدرت قهر باشی. شما هم نباید جلو پسر ۲۰ ساله دعوا کنی با شوهرت
منم خیلی دلم میگیره از قهر طولانی مدت اعضای خانواده
پدرش پیشقدم شه مثلا بگه پسرم بیا افطاری بخوریم و اینا اون جوونه جاهله
خب نمیشد حالا جلو پسرت دعوا نکنی
ینی هنوزم قهرن؟
مگه غذا ازبیرون بگیره و بعدش روزه بگیره چ اشکالی داره؟
