اگه بفهمید ما یک برده برای سیستم هستیم و تمام این لباسا دکورا ماشینا برای کنترل بیشتر ماست
ما توسط کسایی کنترل میشیم.که با وجود این همه جنگ و فساد و فقر و..مشخصه خوب نیستن.اول که تو مدارس طوری اموزش میدن که مجبور شیم مثل هم فکرکنیم و قضیه بیشتر حفظ کردن میشه تا هوش و استعداد و خلاقیت. ملاک برتری تو اون سن نمره س.بعد که وارد جامعه میشیم میشه حساب بانکی.مدرک تحصیلی.قیافه.بعد تو مغزمون فرو میکنن که تا فلان سن درس بخون کار کن ازدواج کن بچه دارشو مثل یه مسابقه .مثلا کسی نخواد درسشو بخونه یا کسی نخواد ازدواج کنه یا کسی بچه نخواد برا بقیه عجیبه.و تقلید کردن های کوکورانه عادی شده.این وسط برای سرگرم کردنمون مدهای هرروزه لباس و لوازم ارایش و وسایل خونه برای خانوما .فوتبال ماشین برای پسرا وهمینطور .احساس ناکافی بودن وزیبا نبودن و بهمون تزریق میکنن.. حتی گاهی غذا و خوراکی.پرخوری عصبی ناسالم خوردن هایی که به بدنمون اسیب میزنه..اعتیاد به شکر..مغزمون همش درگیر اینه خب ناهار اینو بخورم.شام اونو بخورم..یا اینکه همیشه باید کار کنیم و تمام دغدغه میشه پول جمع کردن .ما برای خوردن و خوابیدن ورابطه به دنیا نیومدیم! .امروز رنگای نود و لباسای گشاد مد میشه فردا یه چیز دیگه.امروز مبل راحتی و طوسی و مده باز سال دیگه میشه سبز.امروز ارایش غلیظ و کانتور مد میکنن فردا میشه ارایش کم و کک و مک و نچرال بودن.هرروز مد و تغییر میدن و تورو مجبور به خریدن چیزایی که بهشون احتیاجی نداری میکنن .که بیشتر کار کنی و بیشتر تبدیل به یه برده بشی. که فکر تو مشغول این بشه فلان لباس و بخرم با اون شلواره ست کنم نه اینه بشینی به این فکرکنی هدف خلقت من چی بوده؟من باید چیکارکنم؟چیو بفهمم؟یا میشینی یه سریال ۱۰۰۰قسمتی نگاه میکنی و تمام دغدغه ت اینه نقش های اصلی به هم برسن.خودتو تو اینه نگاه میکنی دغدغه ت اینه دماغمو عمل کنم ژل بزنم پوستم فلانه.به چشمات دقت نمیکنی که چقدر قشنگن.به بدنت و کارکرد بی نقصش فکرنمیکنی .اینکه چرا میلیارد ها گلبول کار میکنن تا ما زنده باشیم.پس حتما مهمیم که سیستم انقدر تلاش و هزینه میکنه که فقط فکرر نکنیم!!آگاه بشیم.دنیا داره تغییر میکنه.نذاریم با ناآگاهی و بردگی برای سیستم عمرمون تموم بشه..
