«کسی که نماز خود را سبک شمرده و آن را به موقع ادا نکرده و سستی نماید، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا می فرماید: شش بلا در دنیا و سه بلا در موقع مردنش و سه بلا در قبر و سه بلا در قیامت و هنگامی که از قبر بیرون می آید.
1. خداوند برکت را از عمرش کم می کند.
2. برکت از روزیش برداشته می شود.
3. از صورتش نشانه نیکوکاران را بر می دارد.
4. هر کار خیری که انجام بدهد پذیرفته نمی شود و برای آن اجری ندارد.
5. دعایش مستجاب نمی شود.
6. از دعای نیکوکاران بهره ای ندارد.
اول آن که با ذلت و خوری می میرد.
دوم با گرسنگی.
سوم با تشنگی و حالت عطش او طوری است که اگر از نهرهای دنیا بیاشامد سیراب نمی شود.
یکی آن که ملکی در قبر او گماشته می شود که او را زجر می دهد.
دوم آن که قبر برایش تنگ می گردد.
سوم آن که قبرش تاریک و در ظلمت است.
یکی آن که ملکی او را بر صورتش می کشاند و مردمان به او می نگرند.
دیگر آن که در حسابش سخت گیری می شود.
سوم آن که خداوند نظر رحمت به او نمی فرماید و او را پاکیزه نمی کند و برایش عذاب دردناکی است.»
در جهنم یک وادی ای است که از شدت عذاب آن، جهنمیان هر روز هفتاد هزار مرتبه از آن می نالند و در آن خانه ای از آتش است و در آن خانه چاهی از آتش و در آن چاه تابوتی است که در آن ماری است که هزار سر دارد و در هر سری هزار دهان و در هر دهانی هزار نیش و طول هر نیش هزار ذرع است.
اَنَس گفت: یا رسول الله این عذاب برای کیست؟
حضرت فرمود: «برای شراب خوار و تارک نماز.