مردانی که مسئولیت خانواده اشون را به گردن میگیرن

آخی طفلک 

چقدر مهربونه

نخیر درست نمیشه تشدیدم میشه شاید و زندگی ات جهنمه

بگو نه و خودتو راحت کن مگر اینکه اولویتش تو باشی و خودتم حساس نباشی

نباید همش رو دوش این باشه ممکنه وابسته باشه

به عنوان یه آقا میگم کسی که ذاتش کمک کردنه حالا چه خانواده چه غریبه بعیده که بخواد تغییر کنه اگر برات مهمه از الان قبول نکن‌

یعنی چی درست میشه!؟

درست هست خانوم 

نفر اول زندگی یک مرد همیشه خواهر و مادر و پدرشه...

زن گزینه دهم هستش 

گوه نخور

شوهر من دقیقا همینطوره 

من خيلی خسته شدم با اینکه گاهی سعی میکنه منم راضی بلشم ولی به قول یکی از کاربرا که الان گفت ذاتش دوست داره که به همه کمک کنه

اگه بهش بگی نکن این‌قدر ناراحت میشه که میخواد سکته کته

تازه چون همیشه و همه جا مسولیت ها رو قبول میکنه میشه وظیفه اش

خواارای متاهلش گاهی میبینی شوهرشون کاری نمیکنه زنگ. میزنن به شوهر من دکتر و خرید 

تا بحال مسافرت دوتایی نرفتم تو 11 سال زندگی مشترک چون همیشه مادرشوهرم و خواهرش باید باهامون باشن با این که پدرش سابم و سرحال تو خونه  نشسته 

خونشون مهمونی باشه تعمیرات هرچی که فکر کنی با شوهر منه 

خواهرشوهر ها میشین دور هم تصمیم می‌گیرند که فلات تغییر و بدیم فلان کار رو بکنیم و کاملا مطمئن هستن یکی هست که حتما انجام میده

کاری داشته باشند به ساعت و زمان نگاه نمیکنن زنگ میزنن

الان بدبختانه بعد از بجه دار شدن بچمم چون وابسته به باباش هست مدام اونجا ست

تو یه ساختمون هستیم ابدا نمیتونم تربیت کنم 

الان که بزرگتر شده مدام جنگ اعصاب دارم 

روزی چندبار گریه میکنم خودمو فحش میدم که چرا قبول کردم تو یه ساختمون باشم البته با این اخلاق اوه کره ماه هم که بودیم این خانواده اویزون زندگی من بودن

ببخشید که طولانی شد

کاش همون اول میگفتم زندگی با این جور مردا مثل زندوی با مرد دو زنه اس 

ممکنه این اتفاق بیفته 

گفتم عزیزم کسی که مسؤلیت همه چیز رو قبول میکنن و وظیفه اش میشه حتی اوه دور هم باشید بقیه اجازه نمیدن مگر اینکه خیلی جدی بعد از ازدواج با اطرافیان برخورد بشه

مثلا شوهر من همین امروز مادربزرگش مریض شده چند تا نوه و پسر دیگه دارن ولی از صبح رفته مادربزرگش رو برده دکتر از صبح پسرم داره گریه میکنه بدون اینکه بخوام بزرگ نمایی کنم از ساعت 11 داره گریه میکنه بابا کجاست 500 بار زنگ زده بابا بیاد من دلم تنگ شده

الانم زنگ زده باید بریم شهر دیگه دکتر پسرمم چون وابسته به باباشه اینقدر گریه کرد و خودش رو به زمین زده هلاک شده شدهرمم میدونه وضع منو و پسرم رو ولی به هیچ وجه از کار خودش کوتاه نمیاد باید بره و میره و نمیگه زن و بچم تنهان یا ناراحت هستن

بقیه ام نمیگن که‌ اون خانواده داره بچش اذیته و خیالشون راحته که شوهر من تحت هر شرایطی میره

اگه بخدام از سختی این اخلاقش بگم حالت واقعا بد میشه

چیزی که جالبه خانواده‌اش فکر می کنن من رو رو چشماش راه میبره ولی اگه من بخوام یک صدم این رفتارها رو داشته باشم که مدام به فکر بقیه باشم و براشون کار کنم حسابم با کرام الکاتبینه که تو چرا بری مگه تو بیکاری

من که احساس میکنم عمر و اعصابم داره به فنا میره روانی شدم

خوبیهای هم داره ولی این وابستگی به خانواده و بیش از حد معمول مسول بقیه بودن واقعا حالم رو بد کرده 

شاید الان بخوام به کسی چیزی بگم منو محکوم به حسادت و بدجنسی کنن ولی واقعا خسته کننده است 

بازم این قضیه تا حدودی به خودتون بستگی داره که بتونید شرایط رو بپذیرید یا نه

شوهر من یه خونه داره دیوار به دیوار خونه مامانم که تو خواستگاري گفتن میایم همینجا ولی بعد از عقد و ازدواج قبول نکرد الان طبقه بالا خونه مادرشوهرم هستم و بدون مامانشو خانواده‌اش نفس نمیکشه