از بچگی همش شاهد دعوا و کتک کاری بودم. یه زندگیه کاملا خشک و سخت .حالا که بزرگ شدم ۲۴ سالمه برام خیلی سخته بهم بگن مرده و زندت فرق نداره تو بدرد نخوری تورو کی ادم حساب میکنه. خیلی سخته بابات بهت بگه اخرشم خرابکار میشی کارتم همچین کاری میشه . بهم میگه تو استرس چیو داری هر موقع ما مردیم اون موقع استرس بگیر از کجا قراره بیاری بخوری... .میدونم باید تحمل کنم گوش ندم به حرفای یه ادمی که پر از اختلالای روانیه از سو ظن و بد دلیش بگیر تا این وضعیتش که اصلا هیچی براش مهم نیس . با کل فامیل و اشنا قطع ارتباطه . فقط دنبال نسخ گیریه یا چزوندن بقیه ... ولی بازم شنیدن اینا برام سنگینه. خیلی تنها و خستم حتی پول مشاورم ندارم چون اون نزاشته سر کار برم .حس میکنم با ارزوی داشتن یه زندگیه آروم میمیرم با ارزوی تجربه یه زندگی عاشقانه ..آرزوی مادرشدن. کی میاد سمت دختری که اینطوریه اگه بیادو آبرومو ببره بابام جلوشون.... نمیدونم شاید واقعا زنده و مرده من فرقی نداره
بسپار ب خدا
تحصیلاتت چقدره عزیزم؟ تو هر حوری شده باید کار کنی استقلال مالی به دست بیاری
منم خانواده آنرمالی داشتم عزیزم. همیشه دعوا و درگیری، آدمای عصبی و پرخاشگر، پدر زن باره و بی ادب، مادر غرغرو...
همیشه اضطراب اینو داشتم که من چطور خانواده ام رو به شوهرم معرفی کنم حتما هزارتا آبروریزی ازش درمیاد
آخرش با شوهرم که مال یه شهر دیگه بود و خدا رو شکر خیلی خیلی آقا و متینه تو محل کارم آشنا شدم و ازدواج کردم.
الان سالی سه چهار بار میرم شهرمون. اون چند روزی که هستم می سپرم که آبروداری کنن. با برادرام که کامل قطه رابطه ام. با خواهرم آبروداری می کنیم.
تنها راهش اینه که کمتر دم خور بابات شی
وقتی خونست برو تو اتاقت یا جای دیگه که تو دید راس نگاهش نباشی
سعی کن اصلاااا بهونه دستش ندی که دعوا یا بحثتون بشه
هر چیزی هر چیززززز کوچیکی هم که میتونه ناراحت یا عصبیش کنه رو انجام نده
تنها راه حل فعلا برات همینه
تا اینکه انشالله بتونی مستقل بشی🥰
