بساز تر تو سری خور تر
کم کم بی ارزش تر
بی پناه بودن هیچ کسی حامیشون نبود
قدیما اگه شوهرت بد بود باید می سوختی و می ساختی دیگه طلاقی در کار نبود .
قانع و کم توقع بودن
نمیشه گفت .... بساز بودن یه چیزه ، توسری خور بودن یه چیز دیگه .
بساز بودن یعنی صبوری کنی ، شونه به شونه همسرت تلاش کنی شرایط رو درک کنی و بر اساس شرایط برنامه ریزی و مدیریت داشته باشی.
و زندگیت رو بسازی و در کنار همسرت ازش لذت ببری
اما توسری خور بودن یعنی ، از تحصیل خودت، پیشرفت خودت، شخصیت خودت، توسعه فردی خودت، مهارت های خودت ، ظاهر خودت و عادی ترین حقوق خودت بگذری تا ابد و سکوت کنی ...یا مثلا خیانت ببینی دم نزنی ، کتک بخوری دم نزنی و...
مادر من بساز بود پدرمم قدرشو می دونست
اون قسمتی که میگید خونه مادرشوهر بودن ،، دیگه مدل زندگی اون زمانها اونجوری بوده ، بنظر من مردهای قدیم هم مث مردهای الان نبودن و واقعاً مرد بودن و مشکلات انچنانی وجود نداشته کلا ، خانما هم کمتر وقت داشتن همچشمی کنن و تیپ و کلاس و ... بزنن و هوار بشن روی زندگی بقیه ، در نتیجه هر سختی بوده قابل تحمل بوده و زندگی میکردن دیگه
هر دو یکیه
تحملشون زیاد بود
من اطرافم کلییی دیدم که هم زنه مرده رو درک کرده و هم بلعکس
یعنی همیشه تو سری خور نبودن
هیچکدوم روال زندگی این بود به نظرم از شرایط الان بهتره
حداقل روح و روانشون آروم بود الان چی همه مستقل شدن مثلاً اما فضای مجازی همه رو به لجن کشیده زندگیا شدن پول وفخر وچشم وهم چشمی و احترام بین زن و مرد نمونده هر روزمون شده غصه فردامون رو خوردن
بحث تو سری خور و بساز بودن نیس، قبلا ساده زیست بودن و یجورایی عرف بوده!
عروس چند سالی با مادر شوهر میموند بعد داداش بعدی که میخواست ازدواج کنه جدا میشه
تنها بودن
حامی نداشتن
مجبور به سازش بودن
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
