دیگه خسته شدم از بس از صبح تا شب با شوهرم کار میکنیم و بازم درجا میزنیم، خداروشکر میکنم برای چیزهایی که داریم ولی نصف اینو کشور دیگه کار میکردیم الان بهترین زندگی داشتیم، از طرفی نمیتونم آرامش و رفاه انتخاب کنم و مهاجرت و دلتنگیشو بپذیرم...
کی سیر میشن از غارت عمر و جوونی و مملکت ما؟؟
قلبم دردمیکنه از غم غصه گرونی😔
این دنیا جای خوشبختی نیست من همه چی تو زندگیم دارم ولی بازم غمگینم بخاطر بیماری داداشم عمیقا به این باور رسیدم این دنیا ناقصه و بخوایم نخواهیم باید با دارایی هامون خودمون رو بزنیم به خوشی و با اون چیزهایی که نداریم بسازیم
خوش باحال شما که فکر می کنید کشور درست شه قرار ه طعم خوشبختی رو بچشید این خودش یه نوع امیدواریم... ولی برای من مثل روز روشنه کشور تمام مشکلاتش حل شه بازم هیچوقت دنیای ناقص خوشبختی کامل به آدمها نامیده
میگن نروژی ها خیلی شادن و یکی از غمهاشون اینه که عذاب وجدان دارن به خاطر شادی ای که دارن و می بینم خیلی از کشور ها ندارن...اینه که آدمها همیشه غصه ای تو دلشون دارن
حرفتون درسته میدونم هیچ کس مطلقا خوشبخت نیست ولی بی پولی، ترس از آینده، عدم امنیت روانی و مالی، احساس خفگی تو وطن خودت خیلی سخته، بیماری و غم برای همه هست ولی بعضی شرایط دردشونو مضاعف میکنه، مثلا عزیزت بیمار باشه و پول دارو نداشته باشی..یا داروش تو بازار نباشه، چیزی که الان خیلی ها درگیرشن
