؟
پسرم اوتیسمه، طیف خفیف، با عملکرد بالا. بیست تا سوره قران بلده، سوره نبا رو کامل حفظه، شعر از تمام خواننده ها، جملات کوتاه رو می خونه، نقاشی می کشه، جمع و تفریق، الگو .. همه چی بلده. فقط رابطه اجتماعیش خیلی ضعیفه.
باید طول بکشه تا با یک نفر رابطه برقرار کنه و بتونه جوابش رو بده، روی همین حساب احتمال زیاد باید بره مدرسه استثنایی اوتیسم. مدارس عادی بردمش چون می برنش توی یک اتاق تنها بدون من، ازش سوال می پرسن این اضطراب می گیره و درست جواب نمی ده، اونا هم قبولش نمی کنن.
شاخک های همه تیز تیزه، اول از همه مامان خودم، جاریم، خواهر شوهرم.. هیچ کس نمی دونه که اوتیسم هست. ولی متوجه رفتارش هستند که بعضی وقتا توی مهمونی ها زود می گه بریم خونه، یا هرچیزی.. زیرزیرکی می پرسن که کجا می نویسینش و ..
دلم می خواد برم یه جای دور یه جای خیلی دور، که حداقل کسی ازم سوالایی که دوست ندائرم جواب بدم رو نپرسه.
