امروز زود از سرکار اومدم گفتم مامان بیا بشینیم باهم سریال ببینیم میگن باحاله گفتش نه من میخوام برم پارک پیش دوستام بعدش زنعموم زنگ زد به خاطر اون نرفت پارک نشست سه ساعت با اون حرف زد
نمیدونم نازک نارنجی ام یا نه ولی واقعا دلم شکست اصلا منو آدم حساب نمیکنه بعد بهم میگه چرا حرفاتو به من نمیگی آخه وقتی باهام حرف نمیزنه چطوری بهش حرف دلمو بگم
دفعه اولشم نیست کلا وقتی باهاش حرف میزنم توجه نمیکنه مامان دوستام اینطوری نیستن یه طوری باهام رفتار میکنه انگار یه تیکه آشغالم
من کنکوریم همش تو اتاقمم همون انقدی که میام بیرون حرف میزنم هر دوشون میگم چقد حرف میزنی همش میگن چقد داری چاق میشی بابا من نمیرم برم باشگاه کنکوریم همش میگن چرا نمیای بیرون هزار تا حرف گاهی حالم از خودم به هم میخوره انقد این حرفارو میزنن
شرایط من صد برابر بدتر از توعه درحالیکه مادرم طلاق گرفته و هفت ساله ندیدمش.همه ی این مشکلاتو با پدرم دارم.چه بسا بیشتر و بدتررررر
خب شاید سریال دوست نداره
شاید ادم برون گرایی دوست داره صحبت کنه از سریال دیدن خوشش نمیاد چه ربطی به ادم حساب نکردن شما داره نمیخواستی که حرف مهم باهاش بزنی
مامانا هیچ وقت طرف فیلم دیدن نمیرن تا وقتی با جاری غیبت هست
مامان منم اینطوریه
تا وقتی خونه اونایی ینی مجردی باهاش تو جنگی منو مامانم خیلی اوضامون بدتر بود جوری ک ازدواج کردم خوشحال بودم راحت شدم از دسش بعد عروسیمم باز خداروشکر میکردم ک مجرد نیسم تو خونه بابام نیسم وگرنه با مامانم حتما همو میکشتیم ولی بعد باردار شدن نمیدونم چیشد ک خیلی قدر مامانمو دونستم خیلی دلم براش تنگ میشه دوست دارم پیشش باشم دوست دارم براش خرید کنم دلم میخاد راحت زندگی کنه کمتر سختی بکشه نمیدونم چم شده
ای وای طیبعیه مامان مهم همین طوریه خیلی وقته حرفامو بهش نمیگم درسته دوسش دارم اما میبینم بقیه با مامانشون صمیمی و راحتن منم قبول کردم چن سال پیش
