يه مادرم كه ديگه كم آوردم

حتما کمکت میکنه فقط کافیه ازش بخوای ... انشالله که موفق میشی دوست خوبم

عزیزم خدارو شاکر باش یه بچه سالم داری خیلی مادرا بچشون خیلی مشکلاتو داره نمیخوام اسم بیماری بیاریم که به بعضیا بر بخوره...با چه صبوری برای بچه شون مادری میکنن..بعد بخودتم برس که کمبود خواب نداشته باشی آزمایشهای سالانتو بده کمبود ویتامین دی و آهن باعث خیلی خستگیها میشه..من دو بچه را اختلاف سنی ۱۸ ماه دارم البته الان بزرگ شدن...‌‌‌بعد بچتو محبت کن ولی خیلی بخودت عادت نده بزار یه تایمایی بازی کنه با اسباب بازی....اون زمان کارهاتو انجام بده کارهاییم که دوست داری موسیقی یا کتاب یا هرچیزی رو هم که آرومت میکنه بیار تو برنامه روزانت....بابرنامه ریزی ایشالا آرومتر که بشی تحملت واسه بچتم بیشتر میشه

حتما این مشکلو حل کن اول نزدیکش باش و درحال کار کردن وقتی اسباب بازی پیششه باش حرف بزن ولی بغلش نکن ویا سی ری یخورده بزار تا‌یواش یواش عادت کنه..‌..چون اینجوری اصلا درست نیست بغلی شده

سلام عزیزم امیدوارم این روزهارو با ارامش بگذرونید پسرتون شش ماهش هست خیلی کوچیک که گناه داره هرچقدر شما ارامشت بیشتر باشه با خوبی واعصاب اروم باهاش برخورد کنی صدبرابر بچت بهتر میشه هم از نظر هوشی هم از نظر اعتماد به نفس وروابط اجتماعیش وهم از نظر جسمی

همه رفتارهای که ما با بچهامون میکنیم اونها بزرگ بشن دقیقا همین رفتارهارو خواهند داشت داد بزنیم داد میزنن کتک بزنیم کتک خواهند زد بچهای دیگه رو یا خودشون رو اعتماد به نفس هم پایین خواهد امد که این توی رشد تحصیلیشون هم اثر گذار خواهد بود

یم بنده خدایی میگفت تورو خدا با بچهاتون خوب باشید دعواشون نکنید کتک نزنید من دخترم 8 سالش بود رفت تو کوچه چنددقیقه بعد اومدن دنبالم گفتن تصادف کرده وفوت کرد دخترم طی اون تصادف کاش که الان بودش ومن اون کارهارو باهاش نمیکردم

بچهای که فحش میدن به دیگران یک حس بدی بهت دست نمیده اولین چیزی که به ذهن آدم میاد این هست که حتما خانوادش تو خونه اینطوری صحبت میکنن منظورم این هستش که همه رفتارهای ما بچهامون اونهارو میخوان انتقال بدن مواظب باشیم

اگر توانایش داری هفته ای چندروز پرستار بیاد خوب که اخر هفتها هم همسرتون هست اگر خانوادت هستن از اونها کمک بگیر روزی دو تا سه ساعتم بیان شما یکم استراحت کنید خیلی خوب 

دوست مورد اعتماد هم خوب اگر همه اینها فراهم نبود وگرنه باید بااین مسائلی که داری کنار بیای

کمک گرفتن از دیگران خیلی خوبه.من وقتی 18 سالم بود پسرم دنیا اومد.مامانم کلی کمکم کرد.اصلا نفهمیدم چطوری بزرگ شد.اما الان دخترم وابسته منه و مامان و بابام هم حوصله قبلو ندارن که هی واسم بچه نگه دارن.خیللللللی سختمه

سعی کن گاهی بذاری پیش مامانت یا همسرت و کمی برای خودت وقت بذاری

ببخشید خودتون چند سالتون هست

منم خودم دست تنها بودم خانوادم نزدیک هم بودن اما دیگه پیش نمیومد بیان همه کارهاش خودم تنهای میکردم بدون کمک همسرم چون ایشون همون سال کنکور ارشد داشتن که براش خیلی مهم بود بعدشم که پسرم چندماهش بود دانشگاه قبول شدن وچون خیلی درس خون بود باید جو اماده میکردم خودمم درس داشتم تو خونه میخوندم ومیرفتم امتحان میدادم خونمون هم در محل تحصیلم دور بود به سختی با ماشین بیرون میرفتم این برای خودم

اما سر دوتا خواهرام چون اونها خونشون خیلی نزدیک بود تقریبا هرروز یکی اونجا بود کمکش وگاهی اصلا بابام میرفت کمکشون یا سر میزد بهشون تازه اونجا بود که گفتن وااااای ناهید تو چطوری دست تنها تونستی تازه همسرهای اونها کارشون طوری بود که بیشتر خونه بودن وراحت میتونستن کمکشون کنن یکیشون که مادرشوهرش هرروز میومد اونجا و.. به طوری که خواهرهای من تا یک سالگی اصلا بچهاشون خودشون نمیتونستن ببرن حمام بلاخره همه زندگی ها وتوانایی ها مثل هم نیست من شخصیت خودم طوری هست که بدون کمک میتونم از پس کارهام بربیام البته الان یدونه بچه دارم برای بچه دوم حتما سختم میشه اما پسرم 6 سالشون هست ویکی دوسال دیگه ایشون بزرگتر میشه ومراقبت کمتری میخواد توکل کن به خدا همه چیز به راحتی حل میشه