دخترا، شمام میرید خونه بعد میبیند خانوادتون عادت کردن به بدون شما زندگی کردن دلتون نمیگیره؟
با مثلا همش نمیان بوجی بوجیتون کنن و نازتون رو بکشن حس میکنید دیگه دوستون ندارن و تورو به عنوان دخترشون دیگه نمیشناسن؟
واقعا میخوام گریه کنم از این بابت😭
دخترای*
حستو میغهمم چون تاره داری وارد جامعه میشی من حرفی رو نمیرنم خودت تو جامعه کم کم متوجه میشی
بوجی بوجی!؟ 😐😂
من با اینک راهم نزدیک بود ماهی،یبار برمیگشتم خونه و اون ۳ روز واقعا محشر باهام رفتار میکردن
غذاهایی ک دوس داشتم میپخت مامانم یا جاهایی میزفتیم ک دوس دارم و ...
چقدر لوسی! مگه بچه ای ک این کارا رو بکنن! باید مستقل بشی دیگه!
یکی مث تو یکی مث من ک فقط میخام قبول شم ی جای دور سال ب سالم نیام تعطیلیا هم بمونم خابگاه بعدشم ی شهر دیگه یه گورستونی کار کنم
اوووو خوبه ازدواج نکردی توووو😐😐😐
برای پدر و مادر ترم اول حس دلتنگی دارن اما بعدش دیگه دوری خیلی عجیب نیست و بعد از دوسال واقعا عادت میکنن! خوشحال باش! راحت تر میتونی ازشون جدا بشی و مستقل بشی! حتی سریع بعد از فارغ التحصیلی و‌یافتن شغل!
چی میخونی؟ کجا؟
نه به خابگاه تعلق دارم نه خونه رسما خانه به دوشم😐
هم تو خابگاه در عذابم هم خونه برام اون ارامش ومحبتی که میخوام رو نداره...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
