فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾پس چرا آنگاه كه [جان شما] به گلو مى رسد (۸۳) وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿۸۴﴾و در آن هنگام خود نظاره گريد (۸۴) وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَكِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾و ما به آن [محتضر] از شما نزديكتريم ولى نمى بينيد (۸۵) فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿۸۶﴾پس چرا اگر شما بىجزا مى مانيد [و حساب و كتابى در كار نيست] (۸۶) تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿۸۷﴾اگر راست مى گوييد [روح] را برنمى گردانيد (۸۷)
ایاتسورهمبارکهواقعه
در باره مرگولحظات احتضار