به یاده کودکیه از دست رفتم با بچه هام بازی کردم

با هیچی پر نمیشه فقط به جرم داشتن یه کروموزوم x بجای y.... دردم اونقدر زیاده که نمیتونم حرفش رو هم بزنم

خدا واسم جبران کرد ولییییییی نمیتونم ببخشمش

۶ساله یه شهر دیگه هستم تو شهر خودم خونه خالی و وسایلم هست اما حتی دلم نمیخواد برم اونجا.....

مادرقشنگم گل من بهارمن زندگی من توفرشته روی زمین بودی وحالا فرشته وملکه آسمان ولی مامان چه کردی بامن؟مادرم قلبم همه پرازتوس قربون اون محبتا ونوازشات برم ۴ساله چشمام به درمونده که توبیای کاش بغلت میکردم کاش بومیکردم تنت رو وای چقدر دلتنگم برات مامان پسرم رو یادته چقدردوست داشتی میبینی چه بزرگ شده؟ممنونم ازت که هرگزبین دوتا نوه هات فرق نذاشتی آخه مگه تو بدی روبلد بودی؟میتونستی دادبزنی؟میتونستی جزعشق چیزی بشناسی؟روزی که زنگ زدم بیمارستان گفتن...داریم میبریمش احیا...همون لحظه لحظه مرگ منم بود وبعد تلفنی که زنگ خورد و ....تسلیت میگم ....