سلام عزیزم یادم نیست این از کجا تو ذهنم مونده کلیپی دیدم یا جایی خوندم ولی خلاصه اش این بود که وقتی تو این موقعیت قرار میگیری ب محض اینکه فرد مقابل شروع ب حرف زدن درباره مسائلی میکنه ک دوس نداری یا اذیت میشی یه بهونه جور کن مثلا بچه بیدار شده بعداً بهت زنگ میزنم...یا هرچیزی ک کار فوری محسوب بشه...میگفت بعد از چندین بار تکرار تو ضمیر ناخودآگاه فرد مقابل اینجور میشه ک حس میکنه تا فلان موضوع رو میاره انگار نمیشه حرف زد راجبش و اون باعث میشه دیگه نخواد بگه یه همچین چیزی ولی چون مادرتونه و بحث عذاب وجدان هم هست میتونین از این جهت که این مسائل فقط روان خودش رو بهم میریزه و آرامشش مهمه توجیه ش کنی هرچند منم با مادرم درگیرم بخاطر سختی هایی ک در گذشته کشیده ولی سعی میکنم بهش بگم ک بیخیال بشه و چیزی مهمتر از آرامشش نیس تشویقش میکنم ب این که فقط برای خودش وقت بذاره و از حواشی ب دور باشه... گاهی جواب داده گاهیم نه😅
اخخخخخ قلبم فک کنم شماخوب میفهمی چی میگم بخدا مابه اصرار همین مامانم این وصلو کردیم مامانم بحدی دوستش داشت که واسش گریه میکرد اگ نمیدیدش چندروز ولی الان متاسفانه بلایی سرهممون اورده که هیچکدوم دورهم جمع نمیشیم
ولی همه ما سرخونه زندگی خودمونیم کمتر حرس میخوریم این وسط مامانم داره نابود میشه ومنم به طبع اون داغون میشم
دقیقا مامان منم همش خونست اگه بتونی تشویقش کنی با آدمایی که حالش باهاشون خوبه بیرون بره بشدت تاثیر داره مثلا پیاده روی هم برای سلامتیش خوبه هم تمرکزش از حاشیه ها میاد رو یه جمع دوستانه ای ک بهش خوش میگذره
یا اگر بخاطر زانو درد نمیتونه بره پیاده روی بره خونه آشنا یا دوستی ک خوش میگذره بهش یا خواهرش اگه داره یا اونا بیان پیشش حتی پیش شما اگه تو یه شهر هستین...تنها راه اینه ک مشغول باشه
تا چندروزپیش اینجا بود
این چند روز که برگشت بازدوباره تلفن کردناش و حرس خوردناش شروع شد.ولی وقتی به این فکرمئکنم که زبونم لال اگه دیگه نباشه و همین درد دلاش نباشه من چکارکنم.عذاب وجدان دارم خیلییی یه حس بدیه شدم چوب دو سر گ....
وای چقدر سخته ادمو از کرده خودش پشیمون کنن
بنده خدا به قبل فکر میکنه بیشتر بهم میریزه
اگه تنها هم که باشه بیشتر فکرش مشغول میشه
کاش اگر امکانش هست برادرت از طبقه بالا بلند بشن برن یک جای دیگه خونه اجاره کنن
اتفاقا قراره برن بزودی ولی خیلی دور نمیشن و میدونمم تمومی نداره این حرس خوردنا.من و زنداداشم دوست صمیمی بودیم الان سایع همو باتیرمیزنیم ولش کردم و بیخیال داداشمم شدم خیلی وقته ولی فقط مامانمه ک نقطه اتصال من به اوناست وازطریق مامان حرس میخورم منم
اره دقیقا منم همین حس رو تجربه کردم گاهی عصبی میشم و ناراحت ک چرا مامانم بخاطر اتفاقات بیست سال پیش حال منو خراب میکنه گاهیم واقعا دلم میسوزه میفهمم چی میگی
بدتر از همه اینکه شاهد اذیت کردن خودش،زندگی نکردنش و فقط حرص خوردنش هستم.این خیلی عذابم میده واقعا سخته ولی خداروشکر الان یذره بهتر شده
امیدوارم برا شماهم حل شه عزیز دلم
